Wordt alles routine?

Door Maarten Erasmus van Emeritor - 30 maart 2017
Reacties gesloten

Het is verfrissend hoe automatiseerders tegen onze wereld aankijken. Waar wij druk doende zijn met problemen oplossen en branden blussen, ontdekken zij de patronen die ons werk reduceren tot routineklusjes.

Ik zag op Youtube een video van een zelfrijdende auto die niet meer verder kon, omdat er midden op de weg een vrouw in een scootmobiel een eend najoeg. De eend en de vrouw draaiden rondjes op de rijbaan en de auto kon niet beslissen wat te doen.

In slaap

Uitzonderingen worden beschouwd als het grootste obstakel voor de ontwikkeling van autonome auto’s en zijn de reden dat het nog lang duurt voor we echt met blind vertrouwen op de achterbank in slaap kunnen vallen. Gaandeweg zullen auto’s steeds meer situaties als standaard gaan bestempelen. Dit geldt niet alleen voor auto’s, maar voor veel dingen in ons dagelijks leven. Automatisering gaat stapsgewijs en we wennen er maar al te snel aan.

Facturen

Bij Volvo is het goedkeuren van facturen geautomatiseerd, zoals in veel organisaties inmiddels het geval is. Maar er waren nog altijd veel mensen druk met facturen die niet wilden matchen. Die werden gezien als uitzondering. Als je 80% van je proces geautomatiseerd hebt, ben je geneigd die laatste 20% voor lief te nemen. Het meeste is immers geautomatiseerd. Maar door ook hier eens goed naar te kijken, bleken de oorzaken van de mismatch vaak dezelfde.

Bovendien bleek in de acties die de administratie ondernam om problemen op te lossen ook een routine te zitten. Bijvoorbeeld het achterhalen van een ontbrekend ordernummer. Door goed in kaart te brengen welke stappen een medewerker nam om het ordernummer toe te voegen, konden veel van deze uitzonderingen geautomatiseerd worden. Uiteindelijk scheelde dit 75 fte.

Routines

Voor automatiseerders is dit natuurlijk interessante kost, maar voor mij is het een ontnuchterende gedachte. Wat voor de administratie geldt, kan ook voor mij gelden.  Mijn dagelijks werk zit waarschijnlijk vol met routines, zonder dat ik het in de gaten heb. Ik leef kennelijk in de veronderstelling dat ik telkens voor nieuwe problemen word gesteld, maar bij nadere beschouwing gewoon doe wat ik altijd deed. En de mensen om mij heen ook.

Mijn bubble

Extra ontnuchterend is het, wanneer je straks een vrouw tegenkomt die in een scootmobiel achter een eend aan jaagt en je wordt verteld dat dit een situatie is die vaker voorkomt. Als dat al een routine is, kun je nagaan met wat voor alledaagse bezigheden ik mijn dagen vul. Dingen die al duizenden keren gedaan zijn, door ik-weet-niet-hoeveel anderen.

Bij nader inzien kan ik niet zeggen of ik het verfrissend vind of ontnuchterend. Misschien blijf ik toch liever nog even in mijn eigen bubble, waar ik trots kan zijn op mijn ambachtelijke probleemoplossend vermogen. Zolang het nog kan.

Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd op Facto.

 

Deel dit artikel met anderen
Maarten Erasmus - Managing consultant
managing consultant bij Emeritor.
Wat zijn uw gedachten over dit onderwerp? Deel ze hieronder met andere lezers!
De reacties zijn gesloten