Met de komst van HNW zijn de communicatiemogelijkheden fors toegenomen. En toch lijkt het erop dat we nog nooit zo onbereikbaar zijn geweest als nu. Van stroperige werkprocessen, trage besluitvorming tot slechte communicatie en grote verwarring. Hoe kan dat toch?

In de huidige tijd geldt voor veel werkzaamheden dat je niet meer naar je werk hoeft, maar dat je gewoon aan het werk gaat. Het maakt niet uit waar je het doet. Als je het maar doet. Toch zijn er nog steeds organisaties op zoek naar het ideale kantoor, makelaars die ideale kantoren verkopen, architecten die ideale kantoor ontwerpen, inrichters die ideaal kantoorinrichting verkopen. Maar gaat het nog wel om het ideale kantoor?

Waarom hebben leidinggevenden toch zoveel moeite een omgeving voor hun medewerkers te creëren waar zij zich durven en kunnen ontwikkelen? Als ouder weet Roos Wouters dat mijn kinderen het beste leren en zich het snelst ontwikkelen als ze zich veilig voelen. Als ze zich vertrouwd voelen en mogen experimenteren. Dat werkt met werknemers ook zo, schrijft ze terug aan Annelies Rulkens-Zielman in deel 3 van een briefwisseling.

Vergaderingen zijn vaak ronduit inefficient. Slechte voorzitters of langdradige collega’s zijn daarvoor vaak een oorzaak. Toch ligt het vooral aan de tijd ver voor de daadwerkelijke vergadering: de voorbereiding.

Om flexibel te kunnen werken is bereikbaarheid op veel verschillende plekken noodzakelijk. Er zijn verschillende manieren waarop dat mogelijk is. Via telefoon, chat, via wifi of een eigen internetverbinding. Wat zijn de laatste trends op dit gebied en hoe gaan we hier het beste mee om?

Ondanks de grotere keus aan communicatiemiddelen die de gemiddelde medewerker na invoering van HNW tot z’n beschikking heeft, kiest de meerderheid nog steeds op de automatische piloot voor het gebruik van e-mail. En dat terwijl volle inboxen grote stress en energievreters zijn. Wil je van die stress af en wil je meer tijd voor taken die er voor jou echt toe doen? Dat kan.

Waarom nemen medewerkers niet gewoon hun verantwoordelijkheid? Voor hun eigen kwaliteit en kwantiteit van werk? Maar ook over hun inzetbaarheid en vitaliteit? Dat vraagt Annelies Rulkens-Zielman terug aan Roos Wouters. Deel 2 van een briefwisseling.