Het is inmiddels al weer een tijd geleden dat Het Nieuwe Werken werd geïntroduceerd om allerlei nieuwe vormen van werken te benoemen. In redelijk wat bedrijven kan ondertussen – een beetje – flexibel worden gewerkt. En managers zijn zich er wel wat van bewust dat ze op output moeten sturen.

De laatste tijd is het nogal in om ‘Fuck ….’ te bezigen, in wat voor context dan ook. Goed beschouwd geldt dat zeker ook voor Het Nieuwe Werken…

Bij Het Nieuwe Werken wordt de zichtbare vaste werkomgeving verruild voor een veel minder zichtbare structuur van samenwerken. Toch vorm je met z’n allen één bedrijf. Om dit zowel naar binnen als naar buiten te laten blijken, is uitstraling heel belangrijk.

De wereld om ons heen verandert snel, horen we vaak. Niet alleen de wereld verandert, ook de manier waarop wij met informatie omgaan en de momenten waarop wij over informatie willen beschikken verandert.

Mijn agenda staat vol met afspraken voor overleggen, netwerklunches, en borrels. Tijdens al deze samenkomsten is de verwachting dat ik, naast aanwezig, ook zichtbaar ben, me profileer, whiteboards vol teken, en mijn ideeën, visie en meningen voor de vuist weg pitch. It’s part of the job, zeker als externe raadgever bij een opdrachtgever. Ik word, letterlijk, doodmoe van zo’n agenda: Ik ben introvert in een door extraversie gedomineerde maatschappij.