Het begon met APOLLO 11

Ik weet nog goed dat ik als klein jongetje langer op mocht blijven om de landing van Apollo 11 op de maan te zien op TV. Wat was dat spannend! Dit soort momenten kom je nu eigenlijk niet meer tegen, jammer eigenlijk. Wat ik mij toen niet heb kunnen beseffen is dat vanaf dat moment de wereld er compleet anders uit zou gaan zien.

Vanaf het moment dat we, eind jaren zestig, de wereld voor het eerst vanaf de maan konden fotograferen, is er namelijk iets gebeurd met ons. We zagen ineens hoe klein onze planeet eigenlijk is en hoe afhankelijk we van elkaar zijn. En daarbij hebben we maar één aarde. We doen dan wel alsof we er vijf hebben als het om ons gebruik gaat, maar goed. Dat lossen we blijkbaar later wel weer op.

Begin jaren negentig is er iets aan het besef dat we maar een aarde hebben toegevoegd: communicatie van mens tot mens. Internet werd ineens voor iedereen toegankelijk, we konden plotseling mailen, er kwamen websites om informatie te delen en we kregen mobiele telefoons. Dus naast het besef dat we samen op een planeet leven konden we nu ook ineens met elkaar praten over hoe het met je ging en waar je vragen over hebt

Social media

En natuurlijk gaat het niet overal op aarde even snel en is nog niet iedereen aangesloten, maar het gaat om de beweging. Steeds meer mensen staan met elkaar in contact. Eerst nog via organisaties, maar sinds het begin van deze eeuw ook zonder dat er organisaties tussen zitten: via Social Media. Wij kunnen elkaar dus nu vinden zonder dat je daarbij afhankelijk bent wat de bedrijfpolicies zijn of dat je er veel voor moet betalen.

Het besef van samen op een planeet en de mogelijkheid om samen iets te doen geeft kracht. Kracht om te veranderen. Ook hier weer niet voor iedereen, maar wel voor de groep voorlopers. Mensen die inzien dat we geen vijf planeten hebben om te consumeren maar dat we het er voorlopig met een moeten doen. Deze mensen zijn stuk voor stuk machteloos, maar samen zijn ze sterk. En op dit moment zitten we in een situatie dat deze krachten worden opgebouwd: ook zonder regeringen, organisaties, koninkrijken of wat dan ook.

Giant leap

En daar zit de grote kracht van deze tijd. De macht ligt steeds meer bij ons. En dat heeft een groot voordeel maar heeft ook een groot gevaar in zich: heel veel mensen hebben geen idee en lopen achter een populaire mening aan: zie de PVV. Een ander gevaar is dat je wilt overleggen met veel mensen en dan eindig je in een Poolselanddag. We zitten dus nog in een puberale fase  van steeds meer macht bij ons, de mensen.

In mijn ogen is het wel de richting die we opgaan maar voordat het echt gaat werken zijn we wel 20 jaar verder. Het Nieuwe Werken of work21, is daar een minivorm van onze nieuwe beschaving. HNW geeft in mijn beleving ook de spanning aan tussen wat mensen nu voelen en willen en de starheid van hun werkomgeving. Maar deze spanning is er uiteraard niet alleen tussen jou en je werk maar ook tussen jou en de samenleving, jou en de regering, jou en het koningshuis, jou en religies, jou en de buurt, jou en hoe je met de aarde omgaat.

En dat maakt work21 nou net zo interessant: het gaat dus niet om het kopen van laptops, smartphones en een nieuw kantoor. Het gaat om de nieuwe onderstroom in onze samenleving om te vernieuwen. HNW is niets meer dan een beginnetje.

Armstrong wist het al:

“It’s one small step for a man, one giant leap for mankind.”.