Blik op de toekomst
Eind 2009 beschreef ik in de blog Het geheim van de Y Generatie de groep die men tegenwoordig de Digital natives of Generatie Einstein noemt. Centrale vraag was op welke wijze deze groep in relatie staat met Het Nieuwe Werken en of dit niet vanzelfsprekend is voor hen? Dit alles vanuit een IT-perspectief. Een gemiste kans, aangezien de mens-plaatscomponent even belangrijk is. Daarom een aanvulling.
En een aanzet tot dialoog. En wel met uw hulp! Graag zie ik uw reactie dan ook tegemoet.
Slimmer, sneller en socialer
Allereerst een aantal kenmerken van het aanstormend talent. Digital natives zijn geboren na 1980 en leven connected. Ze weten niet anders dan dat je een online identiteit hebt en altijd en overal met iedereen kunt communiceren. Ze zijn gewend om tegelijkertijd grote stromen uiteenlopende informatie te scannen en verwerken. Daarbij hebben ze hun leven (grotendeels) doorgebracht in het digitale tijdperk en voelen zich dus comfortabel met nieuwe technologieën. Ping, chat, social networks, online games: apps zijn voor hen net zo gewoon als telefoon en televisie voor andere generaties.
Bovenal weten digital natives dat wanneer je veel geeft er interessante dingen terugkomen. Zij vinden het niet erg hun privéleven open te stellen, of om werk en privé door elkaar te laten lopen. Ze hechten waarde aan mensen die veel delen en een bepaalde autoriteit genieten onder een publiek. Het feit dat iemand manager is, heeft minder waarde. Ook zijn ze niet buitengewoon loyaal naar werkgevers. Loyaliteit aan één organisatie is dan ook iets wat met de komst van de digital natives verdwijnt, aangezien ze het liefst voor meer dan één organisatie (inclusief hun eigen) tegelijkertijd willen werken.
Tot slot zijn digital natives een typische groepsgeneratie: ze willen ergens deel van uitmaken, zich thuis voelen. Overigens hoeft dit niet te betekenen dat ze lid zijn van maar één groep.
Mens-plaatsprocessen in Het Nieuwe Werken
Specifiek voor organisaties gaat juist de war for talent een verandering brengen. Daarom mijn visie voor de toekomst, met als winnaar in the war for talent: u!
Om de beste mensen te blijven binden, moet er een innovatieve verandering plaatsvinden. Vooral op HR-gebied zijn er interessante visies zichtbaar. Zo horen we steeds vaker dat aankomend talent het loyaliteitsaspect richting een organisatie niet meer zo nauw neemt.
Toch zijn er nog maar weinig organisaties die hierover nadenken of hun HR-visie hierop aangepast hebben. Willen we hier de concurrentie voorblijven, dan moeten we op innovatieve wijze hierover nadenken.
Regels en procedures worden aangepast, zodat nieuw toptalent bij een organisatie kan werken én een eigen bedrijf kan hebben, of bij twee (niet-concurrerende organisaties) tegelijkertijd kan werken. Dit kan door hen de keuze voor een contractvorm voor X procent voor te leggen, waarbij ze de vrijheid hebben de rest van hun tijd in te vullen bij een andere werkgever.
Manager van de toekomst
Wat is de MD-visie ten aanzien van het nieuwe type manager voor organisaties? Wie worden de toekomstige leiders als kennis straks niet meer of minder relevant blijkt te zijn? We komen steeds meer tot de conclusie dat universiteiten studenten zaken leren die over vijf jaar niet meer relevant zijn: met een mastertitel toon je aan dat je ergens kennis van hebt gehád. Ook vormen leeftijd en ervaring geen issue meer.
Vooralsnog zijn managers vooral mannelijk met een directe stijl van managen. In de toekomst komt de focus voor managers echter te liggen op verbindingen realiseren, consolideren en het motiveren van mensen die ze niet dagelijks of wekelijkse zien. Het nieuwe type manager is waarschijnlijk midden twintig, vrouw en spreekt meerdere talen.
Ook zijn initiatieven op het gebied van begeleiding belangrijker. Bijvoorbeeld coaching om exact die sfeer te bouwen waarin de digital native zich thuis voelt.
Kantoor van de toekomst
Ook qua secundaire arbeidsvoorwaarden wordt een stap gemaakt. Zo ontvangen medewerkers in de toekomst een persoonsgebonden budget, zodat zij thuis een volwaardige kantoorruimte kunnen inrichten of alleen of samen met collega’s een kantoorruimte huren.
Medewerkers kiezen daarbij openbare gelegenheden als werk- of ontmoetingsplek. Deze ontpoppen zich tot volwaardige werklocaties, inclusief wireless toegang en vergader- en concentratiewerkplekken. Vooral HSL-stations en vliegvelden, die steden op een steenworp afstand van elkaar brengen, ontwikkelen zich tot nieuwe ‘energiecentra’. Het vastgoedmantra ‘locatie, locatie, locatie’ blijft van kracht, maar krijgt een geheel andere invulling: in de toekomst hebben we nog wel een kantoor, maar dit is kleiner en dient vooral als vergader- en ontmoetingsplek. En locatie is niet meer alleen ons eigen vastgoed, maar elke plek van waaruit medewerkers hun werk kunnen uitvoeren. Thuis, kantoor, onderweg, waar dan ook.
Shoot!
Complete onzin? Een verhaal met een kern van waarheid? Polariserend? Vergeten elementen die belangrijk zijn om toe te voegen? Aanvullende voorbeelden vanuit uw eigen organisatie die dit onderbouwen? Ik hoor ze graag. Het doel is te komen tot een gezamenlijke visie voor de toekomst, een visie van iedereen met een passie voor Het Nieuwe Werken. Alvast Bedankt!
Laden ...
maandag, 31 oktober, 2011 at 9:54
Ik vraag me af hoelang u denkt totdat we zover zijn zoals beschreven in “kantoor van de toekomst”. Natuurlijk, er zijn mensen die nu al zo hun werk doen. Maar hoe zit het met de doorsnee medewerker?
maandag, 31 oktober, 2011 at 19:15
Hi Glenn, zie tevens mijn reactie aan Robin. Voor sommige organisaties zal dit nu al waarheid zijn, voor anderen binnen een paar jaar, het gros >5 jaar en sommigen zullen dit misschien wel helemaal nooit realiseren. Als we de huidige vorm en visie van Het Nieuwe Werken nemen, dan is dit nu ook het geval. Een aantal organisaties beleven HNW vollop, anderen zijn met de implementatie bezig, veel overwegen het voor de nabije toekomst en sommigen zullen nooit overgaan op Het Nieuwe Werken. En in mijn optiek kan/mag het introduceren van Het Nieuwe Werken of een dergelijke visie zoals beschreven in de blog, ook nooit een doel op zich zijn. Voor sommige organisaties zal het werken en voor anderen niet.
Beantwoord dit je vraag? Zo niet, shoot!
Dank voor je reactie.
Gr. Mark
maandag, 31 oktober, 2011 at 10:48
Ben het wel met je eens dat we meer naar deze manier van werken toe zouden moeten. Nu is het in theorie hartstikke leuk, maar in de praktijk zie ik dit voorlopig toch echt niet gebeuren. Buiten het feit dat de “oudere” generatie managers voorlopig nog geen plaats maakt voor de “nieuwe” generatie in topfuncties, is ook het niet fysiek op een kantoor werken niet voor iedereen geschikt. Persoonlijk ben ik het met je eens en zie ik het ook graag die kant opgaan, hoe eerder hoe beter. Maar, zoals ik al aangaf, zal dit in de praktijk echt niet binnen 20 jaar gaan gebeuren. Bepaalde sectoren daar gelaten.
maandag, 31 oktober, 2011 at 19:05
Hi Robin,
dank voor je reactie…en interessante laatste opmerking ‘…zal dit in de praktijk echt niet binnen 20 jaar
gaan gebeuren’. Laten we het eens omdraaiden en 20 jaar terugkijken in
vergelijking met nu: hoe werkte men toen en op basis daarvan beoordelen of de
blog enige relevantie heeft?
Twintig
jaar geleden reed iedereen die een kantoorbaan had iedere dag van huis naar
kantoor en weer terug om daar op dezelfde werkplek zijn of haar werkzaamheden
uit te voeren. Inmiddels werkt ongeveer 25% van de mensen 6 uur of meer thuis.
Overigens zou een andere 25% dit ook wel willen. In plaats van hiërarchisch
georganiseerde ondernemingen ontstaan steeds vaker spontane co-creaties waarbij
de technische mogelijkheden een bindende factor zijn. Waar we onszelf 20 jaar
geleden nog als vervangbaar hulpmiddel van processen zagen, staat tegenwoordig
de technologie juist ten diensten van het individu. Daarnaast is het 20 jaar geleden dat de
eerste website werd gelanceerd en dat het eerste mobiele telefoontje werd gepleegd.
Met de inmiddels populaire smartphone op zak hebben zakelijke gebruikers meer
functionaliteiten binnen handbereik dan 20 jaar geleden in een kantoor werden
aangeboden, alleen dan vanuit zowel kantoor, huis als onderweg.
Een
simpele tijdsregistratie toont dat we (gemiddeld) vier uur minder werken dan 20
jaar geleden. Terwijl we de indruk hebben dat we nog nooit zoveel gewerkt
hebben, en zo weinig vrije tijd hebben gehad. Maar perceptie kan serieus
bedriegen. We verrichten even veel of misschien wel meer werk dan 20 jaar
geleden in minder tijd. Een andere belangrijke evolutie: er zijn meer vrouwen
en meer 50-plussers aan het werk. Vrouwen vervullen ook vaker een
leidinggevende functie, maar tegelijk werken ze ook vaker deeltijds.
Als
we er vanuit gaan dat al deze trends zich verder gaan ontwikkelen, dan zou het
best kunnen zijn dat we over 10 jaar nog minder van huis naar kantoor reizen,
meer mensen langer thuis (of elders) werken, nog meer vrouwen (deeltijd)manager
zijn, we meer dan nu via internet of ons mobieltje werken en dat we nog meer
werk in minder tijd willen doen. En hoe zal dit over 20 jaar zijn? Of dat er
uit zal zien zoals beschreven in de blog kan niemand garanderen, aangezien de
toekomst zich niet laat voorschrijven :o)
Nogmaals
dank voor je reactie en daarmee de verdieping van de dialoog. Overigens is
bovenstaande niet de enige waarheid, dus kijk ik wederom graag uit naar je
reactie.
Gr.
Mark
dinsdag, 1 november, 2011 at 10:54
Ok, ik moet toegeven, 20 jaar is wellicht een te grote tijdspanne. Misschien dat 10 jaar beter had gepast. Desalniettemin vind ik het verbazingwekkend wat voor werk omgevingen je in de praktijk tegenkomt. Er zijn legio bedrijven waar de werkwijze in de basis hetzelfde is als 10 (of wellicht 20) jaar geleden. Misschien is de software wel in een nieuw jasje gestoken, en/of staat er beter hardware, de werkwijze verschilt niet zoveel.
Wat ik in de praktijk zie, is dat er veel hang naar het verleden is. Hiermee bedoel ik, dat mensen niet zo snel veranderen als ze een bepaalde werkwijze gewend zijn. Mensen zoals als jij en ik zitten misschien wel bovenop alle nieuwe ontwikkelingen, maar het gros van de mensen heeft werkelijk geen idee van de mogelijkheden. En dan heb ik het niet alleen over de “oudere” generatie. De jongeren zijn misschien wel erg mobiel, maar het merendeel ziet hier toch echt de potentie niet van in.
Misschien heb ik het helemaal mis, en nogmaals, ik ben het volledig met je eens en zie deze trend zich ook liever gisteren als vandaag ontwikkelen, maar ik ben sceptisch. Maar goed, het kan ook plotseling snel gaan. Zie maar de opmars van de smartphones. Binnen een paar jaar tijd niet meer weg te denken!
Een probleem wat zich trouwens ook nog voor kan doen, is een grote storing of security breach, wat de trend direct weer een jaar terugzet.
Een ander obstakel dat ik zie, is teveel connectie met het werk. Het is nu al zo, dat je eigenlijk nooit “vrij” bent, mits je je telefoon thuis laat. Er wordt bijna van je verwacht dat je 24/7/365 bereikbaar en met je werk bezig bent. Ik denk persoonlijk dat mensen dit op een gegeven moment tegen zal gaan staan en men weer verlangt naar een 9 to 5 situatie, waarbij je het werk op het werk laat en thuis “thuis” bent. Maar goed, wie zal het zeggen.
We zullen zien over 10 (of 20) jaar 🙂
woensdag, 2 november, 2011 at 16:26
Hi Robin,
Wederom dank voor je bijdrage. Leuke feedback die de dialoog zeker vorm geeft. En inderdaad een ‘one size fits all’ zal zeker niet opgaan voor Het Nieuwe Werken. De gedachte van een tegenbeweging is ook een interessante. Waar het nu hip is om je e-mail op je vakantie bij te houden (68% van de Nederlandse managers schijnen dit te doen), kan het best weleens zo zijn dat over een paar jaar het juist hip is als je geen mobiele toegang meer hebt tot e-mail.
Wij samen en Niels Bohr zijn het in ieder geval eens: ‘Prediction is very difficult, especially about the
future.’
Gr. Mark
maandag, 31 oktober, 2011 at 13:11
Interessant stuk. Inspirerend ook. Wat mij bezighoudt is de vraag hoe dit er in een overheidsorganisatie uitziet die met gegevens werkt die om privacyredenen absoluut niet op straat mogen komen te liggen. Hoe neem je de digital immigrants (zoals ik) daarin mee?
maandag, 31 oktober, 2011 at 19:31
Hi Martin, dank voor je feedback. Ik heb te weinig ervaring binnen de overheid opgedaan om hier een gefundeerd antwoord op te geven. Toch een beetje brainstormend kom ik op de gedachten dat dit vanuit de huidige stand van zaken inderdaad een lastig te beantwoorden vraagstuk is. Mijn eerste brainwave is om het beveiligingsprincipe eens om te draaien in de lopende discussies. I.p.v. ‘Alles is beveiligd, tenzij…’ naar ‘Alles is open, tenzij…’. dat zou in ieder geval een dialoog op gang brengen hoop ik.
Kijken we naar de nabije toekomst, dan zie ik een interessante ontwikkeling opkomen. Waar tegenwoordig de security en privacy regels gericht zijn op de devices (laptop, tablet, smartphone, etc) van de medewerkers, zie ik voor de toekomst een switch ontstaan richting beveiliging op de data. De cloud zal hier een belangrijke enabler in worden. In het geval je data niet meer op het device staat, maar in de cloud en daar beveiligd is zal de kans kleiner zijn dat gegegevens ‘op straat’ komen te liggen in het geval je een device ‘verliest’.
Nu zal dit niet voor alle data gelden, aangezien er dusdanig privacy gevoelige data bestaat die je liever onder de hoogste security voorwaarden ‘in huis’ zou willen houden. Binnen de overheid zouden bijvoorbeeld gerechtelijke dossiers, informatie rondom de nationale veiligheid of koningshuisgegevens kunnen vallen. Maar soms lees ik in de krant dat die ook ‘op straat’ liggen, terwijl daar geen technologie aan te pas is gekomen ;o)
Zoals je kunt lezen ben ik geen ‘overheidsexpert’. Misschien dat een andere lezer van deze reactie hier wel een pasklaar antwoord op kan geven?
Hoe denk je hier zelf trouwens over?
Gr. Mark
woensdag, 2 november, 2011 at 16:46
Eens met je gedachtengang dat je het in het denken om moet draaien en ondertussen wel alert zijn met de opslagplaats van de roivacygevoeligr informatie.
Zelf vind ik dat het niet om tooling gaat, maar om denken. Een ontwikkeling die voor een berdrijf of overheid niet te stoppen zijn. Daarmee is het niet de vraag of je hierin meegaat, maar hoe je hierin meegaat.
Het vraagt in ieder geval het lef van de digital immigrants om de vertrouwde structuren en procedures los te laten en dan eens te bedenken hoe je het zou doen als het je eigen bedrijf zou zijn. Dan komen de echte slimme en efficiente ideeen naar boven.
Ik denk wel dat je die ideeen goed moet overwegen voordat je ze uitvoert, vooral als je met gevoelige data werkt.