Goede voornemens… daar doe ik niet aan! 

Vakantie gehad, Kerst gevierd, jaarwisseling overleefd… Ondanks dat ik maandag meer dan 100 e-mails had weg te werken, was het toch een relaxte eerste werkdag. Driekwart van die mails kun je meteen (on)gelezen weggooien of filen, en ik had geen afspraken en kon dus rustig opstarten. Tijd om te reflecteren op 2015 en te bedenken wat ik dit jaar anders ga doen. Niet dus. Want ik doe niet aan goede voornemens. Althans, niet op 1 januari. Ik vind dat als je dingen wilt veranderen, je dat gewoon meteen moet doen. 

Verandering is goed – maar niet gemakkelijk

Maar gedrag veranderen is moeilijk! Het overgrote deel van alle goede voornemens wordt niet doorgezet op lange termijn. Dat komt doordat je gedrag zit ingesleten. Over het algemeen vallen we snel terug op onze oude gewoontes. Dat is gemakkelijk, veilig en voorspelbaar. Maar je doet een voornemen omdat je ergens ontevreden over bent, omdat je iets wilt veranderen. Als je hierin wilt slagen, moet je goed weten wat je wilt en vooral waarom je dat wilt.

Ook ik vind verandering absoluut niet makkelijk. Lucky me, dat ik bij Decos werk – een bedrijf dat leeft bij innovatie en vernieuwing. Dat geldt niet alleen voor onze producten en dienstverlening, maar ook voor de medewerkers. Je wordt regelmatig uitgedaagd om zaken anders aan te pakken, processen te verbeteren of nieuwe tools in te zetten, maar ook om stil te staan bij de vraag of je nog energie krijgt van wat je doet. Zo niet, dan wordt je gestimuleerd om dat te.

MT publiceerde deze week een artikel over dat geluk zo hoog op de agenda staat bij veel bedrijven. Mensen willen meer zingeving in hun leven en ook in hun werk, iets doen waar ze blij van worden. Fijn dat werkgevers daar meer aandacht aan besteden! Gelukkig had Decos die cultuur al, want ik ben in de loop der jaren aardig bijgestuurd, zodat ik nu veel blijer word van mijn werk. Daarvoor heb ik dus wel een paar van die ‘lastige’ veranderingen doorgemaakt.

Verandering schept vrijheid

De meeste goede voornemens gaan over gedrag, maar kunnen ook betrekking hebben op hoe je tegen dingen aankijkt of hoe je dingen ervaart. Dat kan overigens net zo lastig zijn. In 2015 heb ik bijvoorbeeld twee ogenschijnlijk kleine veranderingen doorgevoerd waar ik echt stukken blijer van ben geworden. Ik heb mezelf eindelijk toegestaan me niet meer schuldig te voelen als ik niet van 9 tot half 6 op kantoor ben, of privé dingen doe op een werkdag. Heerlijk dat ik ’s ochtends wat langer de tijd kan nemen als mijn dochtertje geen haast heeft, of ’s middags vroeg weg kan zodat we niet gejaagd aan tafel schuiven.

Daarnaast werd ik echt geplaagd door een altijd-volle-inbox. Vooral na twee vrije (mama) dagen kreeg ik daar direct stress van, had ik vanaf binnenkomst al het gevoel de hele dag achter de feiten aan te lopen en niet mijn eigen agenda te kunnen bepalen. Daarom heb ik ervoor gekozen mijn mail gewoon een beetje bij te houden, zodat de berichten zich niet op kunnen stapelen. Daarnaast werk ik regelmatig wat zaken weg op mijn vrije dagen, ook om ervoor te zorgen dat ik bij blijf.

Het lijken kleine veranderingen, maar ze maken voor mij een groot verschil. Ik doe dat niet voor mijn werkgever, omdat die dat van mij vraagt of van mij verwacht. Dat doe ik omdat ik dat zelf wil. De balans tussen werk en privé is veel beter zo voor mij, het maakt dat de overgang van privé- naar werkdagen (en andersom) een stuk makkelijker is. Eerst hield ik die dagen strikt gescheiden, en ik vond het echt moeilijk daar anders tegenaan te gaan kijken. Ik was bang om op mijn vrije dagen te weinig aandacht te kunnen geven aan mijn kinderen, de werkdruk en verwachtingen te hoog te houden… maar het omgekeerde is juist gebeurd. Doordat ik op mijn vrije dagen betrokken blijf, zijn mijn werkdagen veel relaxter geworden.

Voor mijn kinderen is het fijn dat ik flexibel ben, maar vooral voor mezelf is het heerlijk dat ik die vrijheid heb genomen. En ik ben blij dat ik er niet mee heb gewacht tot 1 januari om het anders te doen!