Gouden kettingen, schijnzekerheid

Pff, weer een nieuwe dag. Is het nog geen weekend? Eerst koffie. Jee, wat een boel e-mails. Eens kijken of ik nog een leuke vacature zie. Weer niks. Ach, laat ook maar: leuk is anders, maar ik heb tenslotte een vaste baan en krijg elke maand mijn geld. Wel zo veilig. Als de crisis voorbij is, ga ik wel weer eens om me heen kijken…

Herkenbaar? Grote kans dat jij (en/of de organisatie waarvoor je werkt) in slaap gevallen bent. Word wakker! Door te blijven vasthouden aan al je oude zekerheden, doe je niet alleen jezelf, maar ook je werkgever tekort.

In mijn vorige blog over Het Nieuwe Leven noemde ik het al: veel HNW’ers hebben in deze crisistijd last van trekkende gouden kettingen. Zij redeneren dat de zekerheid van salaris opweegt tegen de almaar toenemende werkdruk en verslechterde werksfeer. De gemiddelde werknemer is meer en meer bezig met het tevreden stellen van spreadsheets en de kortetermijneisen die er aan hem worden gesteld.

Verbondenheid en bezieling

En jij, weet jij wanneer je op je best bent? Wanneer had je voor het laatst het gevoel dat je vleugels had? Dat de woorden voor dat verslag als vanzelf op papier kwamen, dat je de ene na de andere actie van je lijstje kon strepen en je energie voor tien had? Als je op zo’n manier je werk doet, kun je er zeker van zijn dat je verstand en je gevoel met elkaar in balans zijn.

Wanneer gevoel een rol mag spelen in jouw werk is de kans groter dat jij je echt verbindt aan de organisatie waarvoor je werkt. Verbondenheid en bezieling stellen je in staat persoonlijke en zakelijke successen te boeken. Dan ben jij niet alleen op je best, maar dan ben je ook het meest waardevol als werknemer.

Twee benen van de grond

Maar als jij alle dagen met tegenzin naar je werk gaat, zal je zelf van je plaats moeten komen om dingen te veranderen. Natuurlijk is dat eng. Maar mijn motto is: als je met twee benen op de grond blijft staan, kom je nergens (Loesje). Dat geldt eigenlijk ook voor de economie. Het enige dat we kunnen bedenken zijn nieuwe bezuinigingen. Keer op keer op keer.

Wanneer houden we op te leven met de gedachte dat wie geschoren wordt, maar beter stil kan blijven zitten? Veel werknemers zitten al sinds 2008 stil. Ze ontplooien zich niet meer, mogen geen opleidingen meer volgen, salarissen zijn bevroren en de korte termijn is het enige dat nog telt. Maar heeft dit gedrag van kuddedier, gemakzuchtig geklaag en blijven wachten tot het overwaait je iets gebracht? Het is tijd te beseffen dat de wereld niet meer zo wordt als voorheen.

Ja zeggen, nee doen

Rond 2007 deden werkgevers nog alles om jou aan te boord te halen. Een leaseauto? uiteraard! Een mobiele telefoon? Zeg het maar. Liever een vakantie? Zeker. Anno 2013 lijkt het wel alsof veel bedrijven weer terug willen naar het 20ste-eeuwse systeem. De tijd van de ratio, waarin je doet wat je wordt opgedragen en medewerkertevredenheid en persoonlijke groei niet aan de orde zijn. Terug naar een machtscultuur van regelzucht, wantrouwen en manipulatie. Dat we hier niet gelukkig van worden is duidelijk. Maar dat we zelf ja zeggen tegen onze managers, maar daarna met de hakken in het zand nee doen is wel de realiteit. Het is dus niet zo gek dat de resultaten uitblijven.

Zeg ja tegen jezelf

Mensen die zich verbonden voelen met de ziel (of de why) van een organisatie zijn productiever, doelgerichter, succesvoller en daardoor dus van grotere waarde. En hoewel je misschien denkt dat het management moet veranderen, begint het toch echt bij jou. Jij kunt kiezen van je plek af te komen. Wellicht word je wakker en zie je nieuwe kansen bij je huidige werkgever.

Zo niet, stop dan met bang te zijn voor de pijn die je mogelijk krijgt van weggaan. Bedenk hoeveel jij nog bijdraagt aan het bedrijfsresultaat als je passie allang is gedoofd en hoeveel pijn dát kost. Je best doen zonder bezieling is nutteloos. Dus werp de schijnzekerheid van je gouden kettingen af en zeg ja tegen jezelf.