Het Nieuwe Overwerken
Het Nieuwe Werken is de voor mij een uitkomst. Nu ben ik als zelfstandig ondernemer sowieso gesteld op mijn eigen dagindeling. Het nieuwe werken geeft mij echter een extra legitimering om op de leukste plekken te overleggen met bevriende zakenrelaties en zakelijke vrienden. Om teksten te schrijven waar en wanneer ik me lekker voel, offertes laat in de avond te maken of wandelend langs het strand creatieve oplossingen voor opdrachtgevers te bedenken. Het Nieuwe Werken geeft vrijheid.
Continu in verbinding
Dit is voor vele kenniswerkers met mij, maar ook voor de mobiele ‘loonwerkers’ zoals account managers en andere filevretende professionals, waarschijnlijk geen nieuw ‘werkgedrag’. Verschil is dat dit gedrag nu helemaal ok en geaccepteerd is (voorheen voelde ik me nog wel eens een spijbelaar) en bovendien echt mogelijk door smartphone, mini-laptop, pocket-beamer en continue ‘verbinding’. Een strandtent of coffee-spot zonder WIFI? Ik kom er niet meer.
Pro’s
De geroemde voordelen van Het Nieuwe Werken vallen ook mij ten deel: Ik ben productiever dan ooit, maak beter gebruik van mijn creativiteit & flow, ‘ben er’ anyplace anywhere anytime, want ik ben steeds zichtbaar voor anderen. Ik twitter als ik niet slaap over van alles dat mij boeit en invalt en neem per dag meer informatie en kennis tot mij dan op een normaal bureau past. Vervolgens zet ik dat om in nieuwe kennis en blog vrolijk mee met mijn ‘Nieuwe Mede-Werkers’. Kortom, ik ben heel blij met deze manier van werken.
Con’s?
Er moet mij echter een groot nadeel van het hart. Ik ben nooit klaar. Het houdt nooit op. Ik klaag niet hoor, want ik vind mijn werk erg leuk en prijs mij gelukkig met leuke opdrachten en allerhande vragen. Maar toch….er is altijd iets dat ik nog had kunnen doen of kan doen. En soms keert mijn oude zondagavond ‘moet-nog-overwerken-gevoel’ stiekem een klein beetje terug.
‘Nooit meer werken’
Er zijn goeroes die mij al vaker hebben uitgelegd dat je dat niet zo moet zien. Dat we het werken sowieso hebben afgeschaft, dat werken helemaal niet meer bestaat en dat je feitelijk – als je het echt goed bekijkt – alleen nog maar vakantie hebt! Ik heb die zienswijze een tijdje overgenomen. Maar bij mij werkte deze magische formule niet. Te krampachtig. Het Nieuwe Werken maakt ons immers niet tot de lopende band medewerker van de 21e eeuw: een werker die altijd werkt of heel verheugd doet alsof dat niet zo is. Dat zou ons een erg leeg bestaan geven en geen recht doen aan de bevrijding van de arbeider en diens verworvenheden.
Vrijheid maar vooral bevrijding
Het Nieuwe Werken gaat voor mij vooral over ‘jezelf kunnen zijn’. Anyplace anywhere anytime. Over bevrijd zijn van het juk van kantoortijden, controlerende bazen, de klassieke manager, passieve collega’s, oersaaie kantoortuinen, knellende organisatievormen en nietszeggende productiviteitsratio’s. Over het definitief opheffen van organisaties die ons belemmeren in plaats van stimuleren. En ik ben ervan overtuigd dat wij daardoor allen productiever worden omdat dat ruimte geeft voor creativiteit, initiatief en ondernemerschap. Het Nieuwe Werken is dus ook nog eens goed voor de economie. Maar we blijven mensen. En daarbij hoort ook ‘even de knop uit’, weekend vieren of je verheugen op een echte vakantie.
woensdag, 18 augustus, 2010 at 5:21
Hoi Rosan, het gevoel wat je hebt kan ik onderschrijven. Het geweldige boek van Timothy Ferris (4-hour workweek) is een mooi voorbeeld waarna iedereen roept dat hij het gouden idee gaat maken en alleen nog maar op maandag zijn e-mail uitleest. Althans, de eerste week nadat het boek uit is, de praktijk blijkt toch vaak lastiger.
Alhoewel HNW geaccepteerd wordt blijft het voor klanten toch lastig als ze mij willen bellen en ik sta op de golfbaan. Ik werk zoals nu lekker vroeg in de ochtend en laat in de avond, maar dan sta je toch om 9:00 ’s ochtends op de baan en ben je onbereikbaar. Dit is vooral iets waar je zelf last van hebt, heb ik gemerkt. Wanneer je dit uit je eigen systeem krijgt wordt het steeds beter geaccepteerd omdat je het ook zelf hebt geaccepteerd. Als je medewerkers wel bereikbaar zijn merk je al snel dat ze ook heel goed zonder jou kunnen.
Ik weer veel en op verschillende tijdstippen. Ook hou ik alle uren bij in onze centrale administratie en kom ik gemiddeld op 50-60 uur. Uiteindelijk valt het dus altijd wel mee als ondernemer! Wellicht een tip om je uren bij te houden om nu eens echt te meten hoeveel je werkt, aangezien het overwerk ook wel eens een blokkade kan zijn waar alleen jijzelf als ondernemer last van hebt…
woensdag, 18 augustus, 2010 at 5:37
Rosan, erg leuk, goed en bondig geschreven. Ik herken het gevoel, de pro’s en de con’s. Het fragmenteren van ‘werktijden’ en ‘rusttijden’ vraagt volgens mij ook vooral om een nieuwe manier van rusten. We zijn gewend savonds en in het weekend een beetje tot onszelf te komen en ook de lunchpauzes en koffiebreaks horen daarbij. Ik ben zelf aan het nadenken over nieuwe manieren van rusten die passen bij nieuwe manieren van activiteiten verrichten. Interessant onderwerp! Nogmaals complimenten voor de manier van beschrijven. Erg leuk!
woensdag, 18 augustus, 2010 at 7:43
Ha Rosan,
Leuk weer eens van je te lezen! Het onderwerp ligt me na aan het hart, dat zul je begrijpen (o.a. met mijn boeken ‘Marijn is klaar met werken’ en ‘365 vakantiedagen’.
Ik denk dat Tim Ferris het overigens wel bij het rechte eind heeft in zijn boek, als hij het bijvoorbeeld heeft over mini-retirements. Dat gaat er juist wel over om ook heel bewust andere dingen te doen dan werk en dat niet uit te stellen tot na je werkzame leven. Het is overigens wel een uitdaging om dat ook daadwerkelijk te doen (voor mij, net als dus voor jou). Dat heeft volgens mij ook vooral met discipline te maken (i.i.g. voor mij) om voor jezelf te kiezen. Waarom zou ik in september niet een cursus golfsurfen in IJmuiden gaan doen, bijvoorbeeld?
(ik intterviewde Ferriss overigens onlangs: check hier: http://bit.ly/driRpW)
Ik ben het met je eens dat de kern van HNW zit in mensen meer zichzelf laten zijn, waar en hoe ze dat ook maar willen, en daar als collectief van profiteren. En ik denk dat we zelf nog wat slagen moeten maken om daarvan ook de andere kant op te profiteren en de vrijheid te nemen om ons leven echt in te richten om je vingers bij af te likken!
Hoop je snel weer eens tegen te komen!
Huub
woensdag, 18 augustus, 2010 at 11:05
Beste Rosan, met veel interesse heb ik je blog gelezen. Waar jij in ‘terecht’ ben gekomen is precies waar ik jaren geleden mensen voor heb gewaarschuwd. Met name alinea ‘Vrijheid maar vooral Bevrijding’ is voor mij de reden om te reageren.
Zonder te oordelen of te veroordelen (ik moet nl. ‘aannemen’) zijn wij mensen terecht gekomen in het endgame van wat techniek en maatschappelijk verantwoord is. De mensen lopen tegen hun technische singuraliteit aan, maw, de techniek en de omringende wereld veranderd dermate snel dat deze mensen de omliggende wereld niet meer kan volgen en begrijpen (maatschappelijk en sociaal). Niet ‘meedoen’ met de werkwijze waar jij je nu in bevindt kan isolement creëeren.
Wij mensen hebben geleerd alles cognitief te doen wanneer het op werk aankomt. In die cognitieve benadering zit nu net het (grote) probleem. De linker hersenhelft is begrenst tot ca. 50 verwerkingen p/s. De linkerkant is volgelopen met informatie waaraan we zijn blootgesteld de afgelopen jaren. Burnout en overspannenheid is hier een direct gevolg van. We moeten van alles: vakanties, auto’s, nieuwe mobieltjes, kleren kopen en leven en doen zoals de rest. Hier hoort ook de laatste stuiptrekking Het Nieuwe Werken (HNW) bij. Links is ook rationeel en procesmatig. Onze samenleving is verre van rationeel en procesmatig te noemen: 1. je kan gewoonweg niet alles wat anderen wellicht wel kunnen en 2. Procesmatig werken in een samenleving die op alle mogelijke verschillende manieren aan elkaar zit geknoopt KAN NIET.
Kan je je voorstellen dat een man/vrouw eind 19e eeuw net zoveel informatie in zijn/haar leven te verwerken kreeg als wat nu in 1 dageditie staat van bijvoorbeeld NRC / Trouw etc!?
De manier waarop we die informatie verwerken is echter nauwelijks veranderd (cognitief dus). Laatst zei een vrouw bij een lezing: “wat een onzin verhaal vertel je, als ik infotmatie nodig heb scan ik gewoon de bladzijden of het computerscherm af totdat ik deze info heb gevonden, daar ben ik in getraind”. Mijn antwoord was dat ik dat heel goed van haar vind maar dat ze wel vergeet dat wanneer wij iets zoeken we dan wel al het andere dat we NIET zoeken moeten uitsluiten. Onbewust slaan we dus ook al die overige niet benodigde info op. Vergis je niet in de impact van al die informatiebewerking op de achtergrond! Bij onze kinderen zijn de synapsen in de hersenen al flink veranderd dat zegt toch al e.e.a.
Terug naar de laatste alinea: Vrijheid is een wassen neus, juist doordat we met zijn allen keer op keer worden geconfronteerd met nieuwe hypes en snufjes blijven we achter onszelf aanrennen zonder dat we onszelf echt kennen. Het is maar weinig mensen gegeven echt zich te kunnen zijn. Dit is vaak de outcast van de samenleving (kunstenaars ed.) die geheel haar eigen gang gaat. Dus mijn vraag is ken jij echt jezelf? en ben jij echt vrij in doen of laten of is deze vrijheid binnen de 4 muren waarbinnen jij je kan en mag bewegen?
Tot slot: wat kunnen we doen aan deze overload van informatie en het jezelf achterna rennen? Begin met jezelf aan te leren je informatie aan de rechterkant te verwerken. De laterale en crossmediale kant van ons koppie. Alleen dan kunnen we de echte volgende stap maken in onze samenleving naar HNW zonder burnout/overspannenheid en outcast te zijn. Rechts is nl. tevens gevoel, empathie, intuïtie en afstand kunnen nemen van de ‘realiteit (holistische benadering).
HNW zal overgaan naar Het Nieuwe Leven) zonder al die stuiptrekkingen die ik eerder noemde. Transformatie en transitie is de enige manier maar behoeft wel een enorme verschuiving in bewustwording en bewustzijn. De stap die we gaan maken zal uiteindelijk in de 3rd tier uitkomen maar gaat niet vanzelf. Ikzelf heb me volledig vrijgemaakt van alle verplichtingen die je bijna kan verzinnen, om mensen te helpen dit alles in te zien en geleidelijk aan weer op de goede weg te helpen. Vergeet nl. niet dat ontzettend veel mensen letterlijk de weg kwijt zijn en daar horen ook mensen bij van wie je dat totaal niet zou verwachten.
Hartelijke groet,
Marco Koers
Integraal manager
woensdag, 18 augustus, 2010 at 11:12
Heel herkenbaar verhaal. Als het mogelijk is om 24/7 ‘in verbinding’ te staan en te werken, en je hanteert geen vaste werktijden, is het aan jezelf om ook je rust in te plannen. Werk inplannen lukt de meesten wel, maar bewust rust inplannen is iets dat we volgens mij nog moeten leren…
Ik probeer dit zelf te doen door tijdens mijn lunchpauze de telefoon niet op te nemen (laat hem wel aanstaan voor het geval er een urgent & belangrijk telefoontje binnenkomt die écht niet kan wachten) en geen mail te bekijken. Even een half uurtje ‘disconnected’ en gewoon genieten van een broodje en lekkere koffie: heerlijk!
woensdag, 18 augustus, 2010 at 12:18
Het Nieuwe…..;
– Werken
– Overwerken
– Niet werken
– Rusten
– Leven
Al met al gewoon een kwestie van leren verdelen van je tijd. Je hebt 168 uur in een week, waarvan gemiddeld 56 uur wordt geslapen (8 uur per dag) en hou je 112 uur over. Deze zul je moeten leren verdelen in:
– leuke dingen doen/minder leuke dingen doen
– geld verdienen/geld uitgeven (of geen van beide)
– met anderen bezig zijn/met jezelf bezig zijn
– beschikbaar zijn/niet beschikbaar zijn
In het verleden werd deze verdeling grotendeels voor je bepaald (de werkgever bepaalde je werk tijden = geld verdienen, en dus ook je “niet” werktijden = geld uitgeven). Door de steeds grotere flexibilisering en zelfstandigheid, zal je als mens moeten leren zelf de verdeling te maken. Wat doe je op welk moment zonder dat dit schade brengt aan een andere keuze. Hoe hou je alles in balans. In onze opvoeding is hier nog weinig rekening mee gehouden dat we dit zelf moeten doen, alles was immers ingedeeld. Je volgt scholing, je groeit op, je gaat werken (in 40 uur per week, geen idee waarom 40 uur, maar dat is zo historisch bepaald), je gaat op je 65ste stoppen met werk (geen idee waarom (natuurlijk weet ik wel waarom, maar ik wil dit bewust even niet begrijpen), dat bepaal ik toch zeker zelf wel) en dan aan het eind genieten van het leven.
Vooral dat laatste, mede veroorzaakt door welvaart, willen we niet meer laten wachten tot aan het eind van ons leven, maar vanuit historie is de maatschappij nog wel zo ingericht. De technologische en financiele wereld veranderd dermate snel om ons heen dat het wachten tot aan het eind van ons leven niet meer nodig is, maar zijn wij als mens daar zelf wel klaar voor.
Voor mij is het hetzelfde als veranderen van een cultuur in een bedrijf, dat kost meer tijd dan de vernieuwing van de technologie. Het veranderen naar Het Nieuwe Leven (vindt ik de meest passende term, want het is meer dan werk) als persoon is net als cultuur, lastiger dan het aanschaffen van de techniek. Iedereen kan een smartphone kopen, maar het inpassen in je leven (zodat er balans blijft) is niet voor iedereen even vanzelfsprekend.
We hebben als mens (en sommigen zijn nu eenmaal sneller dan anderen) daarin nog een hoop te leren. Iets om mee te nemen de opvoeding van de nieuwe generatie? (vanuit de opleidingskant merk ik er bij mijn 2 kinderen weinig van dat die dit als onderwerp meekrijgen, alles is nog redelijk “historisch” ingericht).
donderdag, 26 augustus, 2010 at 19:12
Hoi Rosan,
Helemaal in de roos!
Zoals in veel blogs en artikelen wordt aangegeven gaat het om vertrouwen, vrijheid, verbondenheid & verantwoordelijkheid, de vier V’s. Mensen moeten een mind-shift maken. Sommigen zien dit snel, hebben deze eigenschap van nature en kunnen het toepassen anderen, (de conservatieven) niet. Het is inderdaad zoals hieronder door velen aangegeven: een balans zoeken. Hoe verdeel je je privé en zakelijke leven. Tijdens het nieuwe werken of zoals jij zegt: “het nieuwe overwerken”, heb je zelf in de hand wat je doet en wanneer je het doet, zolang je “het” maar doet. Managen op output en niet op de input. Kun je dit in twee uur volbrengen prima, doe je dit in acht uur, ook goed, zolang je maar voldoet aan de verwachtingen en wat is afgesproken. Als je een opdracht hebt waarin je iets moet aanleveren, dan dien je afgerekend te worden op datgene wat je oplevert (de output). Of dit nou in aaneengesloten uren is uitgevoerd of niet, dat maakt niet uit, als je maar voldoet aan de vraag. Dan kom je automatisch op het nieuwe overwerken. Maar dat bepaal je uiteindelijk zelf. Je hebt zelf controle over je werktijden (ook dat is een mind-shift).
Ik heb een aantal casussen gelezen waarin mensen afgeremd moeten worden. Iedereen is zo enthousiast over datgene wat hij doet dat ze er meer tijd aan besteden en effectiever, dus efficienter werken. Men krijgt verantwoording over zijn eigen tijd en kan zelf bepalen, in plaats van, om negen uur op kantoor te zijn etc. Dat geeft verbondenheid en geeft je een goed gevoel. Natuurlijk kom je dan op overwerken, het gaat om passie, gedrevenheid, maar niet iedereen heeft dat en sommigen vinden het lastig om de grens tussen zakelijk en privé te vinden. Anderen “zien” dit helemaal niet en moeten begeleiding krijgen. Bij sommige implementaties van het nieuwe werken komt deze passie doordat men vrijheid krijgt, je wordt niet meer op de vingers gekeken.
Persoonlijk ben ik het helemaal met je eens, ik denk continu over zaken of opdrachten na en ben dan niet gebonden aan werktijden (09:00 – 17:00), je loopt over het strand en ziet ineens het lichtkoortje: “ping” en het licht gaat aan, tja is dat nou werktijd of niet…
dinsdag, 27 december, 2011 at 21:51
Excellent post, I will be checking back frequently to look for updates