Het Nieuwe Werken: Game over? Of next level!

In de auto, radio aan. Twee nieuwsrubrieken volgen elkaar kabbelend op. Ineens realiseer ik mij de tegenstrijdigheid. De ene rubriek geeft aan dat werknemers boven de veertig oud en versleten zijn. De andere dat werknemers boven de zestig zolang mogelijk in dienst moeten blijven. Natuurlijk met bijpassende contractvormen en niet te lang doorbetalen bij ziekte. Ik denk ‘Je zou maar tussen de veertig en zestig zijn’. Overigens blijken twintigers en dertigers massaal hun burn-out te genieten. Zo heeft elke categorie zijn eigen arbeidsellende! De vraag blijft waarom we niet in staat zijn integraal te denken als het over zulke belangrijke thema’s gaat.

Los denderende trends

Trends in ‘denken over werk’ denderen geheel los van elkaar op ons af. Neem het Nieuwe Werken dat inmiddels voor een beetje frontliner alweer passé verklaard is. Of het langer doorwerken, voor velen tegen wil en dank. Of neem de angst voor de reductie van ons arbeidspotentieel, als in de naderende donkere wolk van de vergrijzing. En tenslotte de trend dat de gemiddelde werkgever de medewerker steeds jonger van het stempel oud voorziet. Oud als in niet creatief, niet flexibel, maar wel ziek, zwak en misselijk. Trends die allemaal waar lijken en allemaal met een stevige korrel zout genomen moeten worden. De toekomst creëert haar eigen oplossingen immers, niet gehinderd door de wetmatigheden van de huidige tijd.

Het Nieuwe Werken, een onzinnige container

Het Nieuwe Werken zou, als je de term mag geloven, het panacee zijn voor alle ‘arbeidsellende’, een einde aan het geïndustrialiseerde werk-denken. Het nieuwe als in beter, mooier en mensvriendelijker. Een mooi wereldbeschouwend kader voor ons werken in de eenentwintigste eeuw. De arbeidsfilosofie van deze eeuw!

Dat zou het kunnen zijn! Helaas komen we nog niet veel verder dan totaal versplinterde visies op (thuis)werken, het gebruik van digitale gadgets, social media en het anders inzetten van kantoorruimte. Natuurlijk zijn er stromingen die voorzichtig verder gaan, die een ‘andere cultuur’ propageren, een andere managementstijl en een poging wagen om tot nieuwe organiserende principes te komen. Maar zonder de wijsheid in pacht te hebben, het blijft behelpen en nieuwe versluierende termen als Samen Slimmer Werken helpen daar niet bij.

Wat nou als Het Nieuwe Werken een echt integrale visie zou zijn?

Wat nou als Het Nieuwe Werken zou gaan over een integrale visie op maatschappelijke trends, technologische vooruitgang en de zich verder ontwikkelende mens? Wat nou als Het Nieuwe Werken aandacht zou besteden aan de kracht van diversiteit en het beter verbinden van generaties en culturen? Wat nou als het gaat over organisaties die werknemers delen om hun kracht en talent het beste tot zijn recht te laten komen? Wat nou als de overheid meedenkt door regelvrije ruimte te creëren voor initiatieven die dit integraal denken in zich dragen? Wat nou als de belastingwetgeving zou ontstaan vanuit dit ‘nieuwe denken over werk’ in plaats vanuit het oude? Wat nou als we de mens als uitgangspunt nemen en uitgaan van een ‘leven lang leren’ en een ‘leven lang werken’? Wat nou als werken en zorgen als onderdelen van één integrale visie op de duurzaam werkende of beter levende mens gezien worden? Wat nou als we uit onze verkokerde visies stappen en echt met oog voor diversiteit en verschillen de toekomst van de werkende mens waarderend zouden onderzoeken?

Niet om er vuistdikke rapporten over te schrijven, maar om het direct toe te passen! Dat hoeft niet groots en meeslepend, dat kan klein beginnen. Niet vanuit functie of organisatie denken, maar vanuit de wens om toekomstvaste leuke, effectieve, talentontplooiende situaties te creëren. Iedereen heeft een visie op ‘optimaal werk’, waarbij eigen kracht en talent zich maximaal ontplooien en hand in hand gaan met een enorme lolfactor en het organisatiebelang. Stel je het eens even voor. Pak een vel papier en beschrijf of teken het eens. Ik hoor u denken…ehhhh….inderdaad u heeft die visie ook!

Rekent u even mee

Stel nou dat al die individuele optimale belevingen gericht zouden kunnen worden op het belang van de organisatie en misschien zelfs maatschappelijk belang. Stel nou dat je voorbij de angst van gebrek aan controle zou gaan. Dat je zou zeggen: Dat Nieuwe Werken dat ontwerpen we samen! Dat ontwerpen we vanuit een integrale waardering van een leven lang leren en werken. Kijk, dan hebben we het ergens over! Dat zou Nieuw Werken zijn!