Gesprekken op een feestje over wat je doet met HNW gaan makkelijker dan een presentatie bij een potentiele klant. Terwijl wij die presentaties tot in de puntjes hebben voorbereid. Toch gek! Is mond-tot-mondreclame dan toch de beste manier om bij nieuwe opdrachtgevers binnen te komen? Is acquisitie op een feestje ‘Het Nieuwe Acquireren?’. Net zoals je overal ‘Het Nieuwe…..’ ziet? Het Nieuwe Samenwerken, Het Nieuwe Vergaderen, Het Nieuwe Rijden, Het Nieuwe Eten, Het Nieuwe Afvallen?!

Een nulmeting met op zijn minst één vervolgmeting: in menig veranderprogramma is het vaste prik. We willen tenslotte weten of de interventie effect heeft gehad. Om tussentijds te kunnen bijsturen en/of om directeuren gerust te stellen: jawel, de investering verdient zich terug. En meten is weten. Toch?

Bij Decos hebben de werknemers veel vrijheid. Al jaren is het credo: ‘vraag geen toestemming, maar liever vergiffenis’. Thuiswerken en flexwerken zijn volledig ingeburgerd. “We maken onze eigen jaarplannen, hebben geen managers meer”, schrijft Marcia van Kampen. “En toch blijft het lastig die vrijheid ook écht te nemen.”

We leven in een digitale wereld. Op onze laptops, in the cloud, onze servers en harde schijven staan onze inspiratiebronnen. Tegenwoordig krijgen we per dag evenveel informatie te verwerken als we honderd jaar geleden in ons hele leven te verwerken kregen. Het gat wat er aan beschikbare informatie is en wat we als mensen kunnen verwerken wordt alleen maar groter, omdat onze hersens zich niet zo snel ontwikkelen dat ze de groei van de hoeveelheid informatie kunnen bijbenen.

Even een Whatsappbericht bekijken, een mail lezen, een vraag van de collega naast je beantwoorden… Voor je het weet ben je op de werkvloer met twee, drie of vier verschillende dingen tegelijk bezig. Is dit een goede training voor de hersenen of vragen we juist teveel van onszelf?

We leven en werken in een informatiemaatschappij en we hebben informatie nodig om ons werk goed te kunnen doen. Het is dan ook logisch dat we veel informatie verzamelen waardoor we ook veel online zijn waar al die informatie te vinden is. Hoe meer je online op verschillende plekken werkt hoe groter de kans is dat je ook heel veel online bestanden opzoekt en opslaat.

De laatste tijd is het nogal in om ‘Fuck ….’ te bezigen, in wat voor context dan ook. Goed beschouwd geldt dat zeker ook voor Het Nieuwe Werken…

Mijn agenda staat vol met afspraken voor overleggen, netwerklunches, en borrels. Tijdens al deze samenkomsten is de verwachting dat ik, naast aanwezig, ook zichtbaar ben, me profileer, whiteboards vol teken, en mijn ideeën, visie en meningen voor de vuist weg pitch. It’s part of the job, zeker als externe raadgever bij een opdrachtgever. Ik word, letterlijk, doodmoe van zo’n agenda: Ik ben introvert in een door extraversie gedomineerde maatschappij.

Er is een systeem ontstaan waar we allemaal, leidinggevende en medewerkers, onderdeel van zijn geworden. Beter kunnen we samenwerken. Maar dat klinkt makkelijker dan het is. Wat hebben leidinggevenden nodig om samen met de welwillende medewerkers een systeem- en cultuurverandering aan te gaan?, vraagt Roos Wouters terug aan Annelies. Deel 5 van een briefwisseling.

Klanten zitten soms met een dilemma. Moeten we eerst werken aan onze waarden en die vertalen naar gedrag? Of met Lean aan de slag op de werkvloer? Sturing van gedrag, vraagt gedragen sturing.

De laatste tijd valt me op dat wij als volwassenen zo weinig vragen stellen. We hebben allang een mening over allerlei onderwerpen. We plakken etiketten en hebben oordelen over de ander, zonder het echt te hebben onderzocht. Als HR manager zie ik namelijk dat het niet vragen stellen leidt tot vertraging, weerstand en veel misverstanden.

Waarom hebben leidinggevenden toch zoveel moeite een omgeving voor hun medewerkers te creëren waar zij zich durven en kunnen ontwikkelen? Als ouder weet Roos Wouters dat mijn kinderen het beste leren en zich het snelst ontwikkelen als ze zich veilig voelen. Als ze zich vertrouwd voelen en mogen experimenteren. Dat werkt met werknemers ook zo, schrijft ze terug aan Annelies Rulkens-Zielman in deel 3 van een briefwisseling.

Waarom nemen medewerkers niet gewoon hun verantwoordelijkheid? Voor hun eigen kwaliteit en kwantiteit van werk? Maar ook over hun inzetbaarheid en vitaliteit? Dat vraagt Annelies Rulkens-Zielman terug aan Roos Wouters. Deel 2 van een briefwisseling.

Roos Wouters en Annelies Rulkens-Zielman vroegen elkaar waarom mensen, die toch vaak een aanzienlijk deel van hun leven besteden aan het vergaren van inkomen, zo weinig tijd en aandacht besteden aan de vraag hoe we dat het beste kunnen (blijven) doen? Waarom blijven we vaak niet openlijk met elkaar in gesprek over de vraag wat we als individu en als team nodig hebben om ons doel zo goed mogelijk te bereiken. Deel 1 van een briefwisseling.

De economie zwabbert, de overheid zoekt antwoorden en klanten en burgers vergen sneller oplossingen. Hoe wordt ik als organisatie wendbaarder? Het eenvoudige antwoord; loslaten van het oude, openstaan voor het nieuwe. Kortom; wendbaarheid in het hoofd…

Stel dat er mensen in je organisatie aan je kop zitten te zeuren dat het allemaal wel moderner kan in het bedrijf. Dat ze wat meer ruimte en (eigen) verantwoordelijkheid willen, ze graag gebruiken willen maken van de nieuwste technologische mogelijkheden, dat ze liever aan het werk zijn dan naar hun werk gaan omdat het kantoor niet echt inspireert en het reizen helemaal niet nodig is. Wat een gedoe. Voor je het weet ben je als directie of management met een verandering bezig naar een nieuwe manieren van werken en organiseren terwijl het al zo druk is. Daarom, 3 tips die gegarandeerd zorgen dat het niks wordt.

Veel mensen hebben een ongezonde obsessie voor e-mail. Werknemers besteden gemiddeld 14,5 uur, dus bijna twee werkdagen per week, aan het controleren, lezen, ordenen, verwijderen en beantwoorden van e-mail. Wat is hier aan de hand?

Wist je dat e-mailberichten gemiddeld zes keer gelezen worden voordat ze daadwerkelijk worden afgehandeld? Voor een deel komt dat omdat je e-mails ontvangt die zo onduidelijk en vaag zijn dat je meerdere keren moet lezen voordat je helder hebt wat je er mee moet doen. Maar voor een ander deel komt dat doordat je wel je e-mail leest maar geen zin/tijd hebt/maakt om ze af te handelen. Uitstelgedrag dus!