Je werkgever is niet meer je baas
“Een nadeel van HNW is dat je het contact met je directe collega’s mist.” Een vaak gehoord argument op plekken waar het invoeren van HNW ter sprake komt. Ik heb mijn collega’s laatst geïnterviewd en ik sloot telkens af met dezelfde vragen: “Wat heeft HNW je in positieve zin gebracht?” en “Wat mis je nu HNW is ingevoerd?”. Op de eerste vraag kreeg ik steevast het antwoord “Vrijheid en zelfstandigheid” of begrippen van gelijke strekking. Op de tweede vraag kreeg ik het antwoord waarmee ik deze blog begon.
Toen ben ik eens gaan nadenken: het kan toch niet zo zijn dat iedereen steeds dat antwoord geeft? Dan is er toch fundamenteel iets mis met HNW? Dat weiger ik te accepteren. HNW is de oplossing voor veel problemen, dan toch ook voor het gemis aan face-to-face contact? Volgens mij maken we een denkfout. We gaan uit van wat altijd was, zoals we het gewend waren. We zijn gewend in afdelingen te werken met dezelfde collega tegenover je op hetzelfde plekje op dezelfde tijdstippen.
Ga erop uit!
Met HNW kieperen we al die zekerheden overboord. Dus minder contact met collega’s (de één zit namelijk thuis terwijl de ander op locatie bij een klant werkt). Maar daar stopt het niet. Dat je werkgever toevallig je salaris betaalt, is slechts een gegeven. Je werkgever zorgt steeds minder voor je directe sociale contacten. Je moet er zelf op uit!
Wil de echte professional opstaan?
Ik heb gemerkt dat ik er andere contacten voor terugkrijg. Ik zit meer bij mijn klanten, ken ze beter, maak een praatje met iedereen die bij mijn klant werkt. Ik ben meer op netwerkbijeenkomsten te vinden waar ik weer nieuwe mensen leer kennen. Ook leveranciers zitten nu in mijn sociale kringen.
Google+
Bekend met Google+? Google snapt het: zo werkt het. Het is niet meer “wij” (collega’s van een fantastisch bedrijf) tegen de rest van de wereld (leveranciers en, ja, ook klanten). “Wij” is nu veel meer alle mensen met wie ik contact heb. We praten steeds meer over partnerschap in plaats van klant-leverancier-relatie.
Keuzevrijheid
Soms moet ik overleggen met mijn collega’s en dat is best fijn ook. Ik merk dat ik nu veel meer energie stop in die contacten. Niet meer dat troosteloze “goeiemoggel” en die slechte grapjes van die vervelende collega met z’n vieze koffiemok en roze koeken. Nu kan ik er zelf voor kiezen met wie ik wil omgaan. Mijn werkgever bepaalt nu mijn werkplek (en daarmee mijn uitzicht) niet meer. Als je dan contacten wilt blijven onderhouden, moet je er meer moeite voor doen en openstaan voor anderen.
Afdelingen bestaan niet
Afdelingen bestaan dus ook niet meer, maar wel multidisciplinaire teams. We werken nu meer op projectbasis. Ik schakel de juiste collega’s in bij een probleem, uitdaging, kans. Waar, hoe en wanneer ík dat wil. Ik krijg er dan ook de kriebels van als ik weer hoor “Ik mis de sociale contacten van mijn collega’s”. En al die werkgevers maar luisteren en zich achter de oren krabben dat dit toch wel een probleem is. Geef gewoon antwoord: “Dat klopt, daarom liggen er buiten veel meer en leukere sociale contacten op je te wachten, echt waar, ga maar kijken!”
En o ja, HNW daagt je toch uit om zelfstandiger en vrijer te zijn? Het begint bij jezelf…
Laden ...
dinsdag, 28 februari, 2012 at 8:23
Het is inderdaad goed dat je wat energie steekt in sociale contacten, want de mensen komen niet vanzelf op je af, jij moet naar buiten komen. Toch blijf ik met de gedachte zitten dat HNW hiermee dan een stukje stress méér betekent. En ook op de traditionele werkplek kan je doseren met wie je eerder omgaat, en met wie niet. Ik denk dat de lagere evidentie van sociale contacten in HNW een minpunt blijft.
dinsdag, 28 februari, 2012 at 14:35
Ik denk echt dat je sociale kringen verrijkt worden met mensen die je om je heen wil hebben. Probleem is echter wel eigen initiatieven van werknemers: je MOET erop uit. Het is niet “handig” of “leuk” maar een absolute must. Ik denk dat we de successen van Seat2Meet-achtigen geheel hieraan kunnen toeschrijven.
maandag, 5 maart, 2012 at 20:21
Ik vind dit weer typisch een man die dit schrijft. Het is al lang bekend dat vooral vrouwen waarde hechten aan sociale contacten op het werk en zelfs vriendschappen sluiten. Ja, ik mis – na drie jaar ‘HNW’ – mijn collega’s zo erg dat ik er bijna mijn baan voor op wil geven en op zoek ga naar iets anders. Het af en toe mogen thuiswerken weegt niet op tegen het enorme gevoel van eenzaamheid. Wat mis ik de tijd dat ik nog een eigen werkplek had en dat ik een niet alleen een poppetje met een laptop en mobiel was.
dinsdag, 6 maart, 2012 at 19:27
Beste Julia, dit zou niet de bedoeling moeten zijn. Ik ben heel erg benieuwd naar waar je werkt? Hoe HNW er uit ziet? Wat is er gedaan en wat niet? Ik ben oprecht nieuws- en leergierig. Als je eens een keer, met bijvoorbeeld een goede kop koffie, van gedachte wilt wisselen hou ik me aanbevolen. Uiteraard zonder commerciele bijbedoeling en volledig discreet. Je kunt mijn contactgegevens vinden op auteurspagina – http://hetnieuwewerkenblog.nl/auteurs/albert-roelofswaard/
woensdag, 7 maart, 2012 at 19:59
Hallo Albert, het is inderdaad zo dat dit niet de bedoeling zou moeten zijn. Als ik ook over HNW lees weet ik zelf ook wel aan te wijzen waar het bij ons aan schort.
We mogen hooguit 1x per week thuiswerken, we moeten ‘zichtbaar’ zijn en mogen zeker niet te vaak bij dezelfde collega gaan zitten. Ik zie mijn collega’s meer dan toen ik in een kamer zat, maar het blijft oppervlakkig. Je kunt niet meer even je verhaal kwijt of (te veel) lachen, want iedereen hoort alles en ziet alles. En dan verbreek je hun concentratie… Ik weet dat dit in andere onderdelen van ons (grote) bedrijf niet zo is. Heel veel mensen van andere afdelingen vinden het geweldig en zoeken ook anderen op om mee samen te werken op allerlei plekken. Zij mogen dat. Maar als je je favoriete collega’s niet meer mag spreken en je mag ook niet echt van je verdieping af, dan is de lol er gauw vanaf kan ik je zeggen.
Drie jaar geleden mocht ik maar heel sporadisch thuiswerken en zat ik altijd aan hetzelfde bureau. Maar ik wist waar ik mijn plek had, dat ik een leuke dag zou hebben met mijn collega (en hard zou werken!) Ik hoef echt niet per se dat eigen bureau. Als ik maar de vrijheid zou hebben een plek te kiezen waar ik die dag wil zitten met mensen waar ik graag mee samenwerk of communiceer. Dat geeft energie.
Ik denk dat onze manager nog wat extra cursussen HNW nodig heeft. Maar hij vindt van zichzelf al dat hij zo vreselijk goed bezig is. Wat een enorme invloed kan een manager/het management hebben!
Aan mijn werkgever (een groot bedrijf dus) ligt het niet. Alles is aangepast naar HNW en daar hebben ze heel veel tijd, geld en moeite in gestopt. De promotie vliegt je om de oren 🙂 – minder regels, meer verantwoordelijkheid of zoiets?!
Mijn comment op het artikel hierboven is dus eigenlijk niet helemaal eerlijk, want ik doe aan ‘nep HNW’ en van nep kun je nooit gelukkig worden.
donderdag, 8 maart, 2012 at 11:08
Beste Julia, dank voor je toelichting wordt al een stuk duidelijker. Erg jammer, maar wellicht oplosbaar met een goede begeleide dialoog tussen alle betrokkenen. Ben ik meer van dan een (paar) speler(s) op cursus sturen. Ook in organisatie(onderdelen) waar het al beter gaat is en blijft dat nodig. Iets in de trant van Het Nieuwe Nep naar …