I love werk en privé

Door Willem van de Kerkhof van Creaforti - 16 augustus 2011
9 Reacties

Het Nieuwe Werken in balans‘Het einde van werk en privéleven’, kopte Nan van Grootel in zijn blog van vorige week. Dat klinkt als iets vreselijks. En dat is het ook. Volgens Het Nieuwe Werken is er geen onderscheid meer tussen beide. Nee, je moet zelf grenzen leren stellen en keuzes maken. Waarom zo moeilijk? Binnen de hokjes kun je ook prima grenzen trekken en keuzes maken. Het in stand houden van de hokjes Werk en Privé is zelfs een onmisbaar houvast. Ik wil in de vorm van deze blog dan ook graag reageren op de blog van Van Grootel.

Over werk, privé en geld

Wat is het verschil tussen werk en privé? Volgens mij is er maar één verschil: met werk verdien je geld, met privé-zijn niet. Want je doet bij allebei contacten op, goede en slechte. Je ontwikkelt jezelf in beide situaties. Je voelt jezelf nuttig of juist niet en beide zaken vormen je als mens. Totdat we het concept Geld kunnen afschaffen, blijven werk en privé dus bestaan.

Hokjes, ondanks Het Nieuwe Werken

Waarom willen die HNW-evangelisten het verschil tussen werk en privé dan opheffen? Ze ontkennen zo het bestaan van iets wat er gewoon is. Als voorbeeld geeft Van Grootel: ‘Door HNW kan ik tijdens ‘werktijd’ gewoon even winkelen, en zelfs als ik dan een collega tegenkom, hoef ik me niet schuldig te voelen’.

Maar nu klinkt de werkgever: ‘Met HNW wordt werk meer privé. Maar wordt privé dan ook meer werk? Mag ik dan ook van jou verwachten dat je op vakantie je laptop meeneemt en af en toe je mail beantwoordt? Drie weken niet bereikbaar zijn voor klanten en collega’s is not done, vindt de baas. Voor wat hoort wat.

Hoe je ook over dit voorbeeld denkt, je zult werk en privé nodig hebben om je punt te maken. Probeer dat maar eens uit te leggen zonder deze twee begrippen te gebruiken. Dat lukt niet, nee.

Ik ben geen hamster!

Behalve werkgever ben ik ook gewoon iemand die zijn werk als een baan ziet. En iemand die op vakantie zijn laptop niet meeneemt (behalve als ik foto’s daarop wil bewerken). Mijn smartphone zet ik alleen in noodgevallen aan. Ik vind die hokjes prettig en duidelijk. Als ik even genoeg heb van het ene hokje, kan ik in het andere hokje uitblazen en energie opdoen.

Door werk en privé heb ik de ‘Vrijdag’. En dus ‘Lekker, weekend!’. En dankzij werk en privé kan ik aan het einde van mijn vrije dagen zeggen: ‘Zo, ik ben heerlijk uitgerust en heb nu zin om weer aan de slag te gaan!’ Als je me die dynamiek afpakt, wordt mijn leven veel minder leuk.
Voor mij zorgt het samensmelten van werk en privé ervoor dat ik een hamster in een tredmolentje wordt. En dat wil ik niet!

Ik ben geen Gooische vrouw!

Daarom vind ik dat je moet erkennen dat werk en privé nou eenmaal naast elkaar bestaan. Je kunt de werkafspraken namelijk prima veranderen binnen die kaders. Het opheffen ervan levert gedoe en weerstand op – dat merk je alleen al aan deze blog. Opheffen kan pas als je met je privéleven geld verdient… en iedereen een Gooische Vrouw wordt. Om diverse redenen is dat niet wenselijk.

En het heeft in mijn optiek ook niets met Het Nieuwe Werken te maken.

Lees ook de blog van Nan van Grootel en zijn tegengestelde mening over de balans bij Het Nieuwe Werken.

Deel dit artikel met anderen
Willem van de Kerkhof -
Willem van de Kerkhof is directeur en mede-oprichter van Creaforti. Zijn motto: de mens is niet gemaakt om acht uur per dag, op één vaste m2 in een saai kantoorgebouw e-mails te lezen en tekst te typen. Mensen zijn veel creatiever dan dat! Een mobiele werkplek is slechts één (belangrijk!) hulpmiddel om met meer plezier en voldoening te werken. Daarom helpt Van de Kerkhof klanten, partners en collega’s van Creaforti telecomvraagstukken op te lossen voor organisaties.
Wat zijn uw gedachten over dit onderwerp? Deel ze hieronder met andere lezers!

9 reacties


    Ad Gerrits zegt:

    Als je binnen HNW zelf keuzes kunt maken is er toch geen probleem? In jouw geval kies je voor duidelijk scheiden van werk en prive. Prima toch?

    Willem van de Kerkhof zegt:

    Hallo Ad, dat is inderdaad precies wat ik bedoel.

    Edwin Brink zegt:

    mensen houden van structuur, dat geeft helderheid en overzicht. Dat is prima. Ik mis echter in je verhaal dat werk mensen energie zou moeten geven: je talenten worden optimaal benut/ingezet, je doet werk met plezier in een prettige context (openheid tussen collega’s, prettige werkomgeving, goede ICT voorzieningen, etc) en op de tijd dat jij het kan/wil. En je krijgt er ook nog eens geld voor! Dan ben je mens ipv productiefactor die niet moe en uitgeblust thuis komt. Een mens die 24 uur per dag zijn leven leidt zoals hij/zij dat graag wenst te doen. Ik denk dat HNW hier wel degelijk een bijdrage aan kan leveren

      Willem van de Kerkhof zegt:

      Hallo Edwin,
      goed punt, over het halen van energie uit je werk. Ik ben ook fan van veel HNW-principes, juist om mensen van productiefactor of personeelsnummer weer een creatief mens te maken. Ik denk dat de dynamiek van inspannen en ontspannen juist veel energie oplevert. Het bieden van eigen keus en voorkeur is juist wat HNW sterk maakt. Laat aan mij als werker dan ook de keus om een tijd geen mail te beantwoorden en wat anders te doen, en dat noem ik privétijd.

    Juan Nibbelink zegt:

    Willem,

    Ik weet niet welke HNW-evangelisten jij zoal hebt gesproken of gelezen, maar je mag ons niet allemaal over één kam scheren. Als jij in hokjes wilt blijven denken dan is dat uiteraard jouw keuze. En dat laatste is het toverwoord ‘KEUZE’. Je mag namelijk zelf bepalen hoe groot je hokjes zijn en in hoeverre deze in open verbinding staan met elkaar. Ik ben ZPer en merk dat mijn privé en werk bijna volkomen met elkaar verbonden zijn. Heeft voor en nadelen maar ik bepaal zelf de grenzen de hokjes. Soms leef ik in één grote studio en soms trek ik gewoon de schuifwand dicht en sluit mijn werk buiten. Sommige collega’s zijn ook mijn vrienden en het helpt natuurlijk ook als je je werk geweldig leuk vind zoals ik. Dat wens ik iedereen toe.
    Juan Nibbelink http://www.figeecollectief.nl

      Willem van de Kerkhof zegt:

      Hallo Juan,
      Zo te lezen houd jij van een samengesmolten werk-en-privé, en dat is je goed recht. Als ontwerper heb jij, denk ik, ook typisch een beroep wat zich daarvoor leent. Als ik mijn punt anders omschrijf: Ik vind mijn werk hartstikke leuk, maar vrije tijd waarop ik even niet bereikbaar ben ook. En daarom heb ik toch echt het hokje ‘privétijd’ nodig om dat aan anderen uit te leggen en er duidelijke afspraken over te maken. Zelf kan ik die grens goed stellen. Maar ik zie ook dat steeds meer mensen om me heen daar groeiende moeite mee hebben en geen NEE durven of kunnen zeggen. Dat vind ik de sluipmoordenaar tussen alle goede dingen die HNW brengt.

      Nan van Grootel zegt:

      Ik kan het niet meer eens zijn dan met Juan.  @19b31f4b7d2b79a7593cbba33de81f85:disqus , ik denk vooral dat we ook nog in deze hokjes denken omdat het regeltjes-technisch nou eenmaal opgesloten zit in onze cultuur. Stel jezelf maar eens de vraag wat nou een ECHTE vakantiedag is en wat niet? Deze reactie tik ik nu in Spanje, in een receptietje met zo’n lekker gammel Wifi-punt. Ik heb net zakelijk ook mails beantwoord en documenten doorgenomen. Leg mij eens uit hoe je mijn leven zou noemen? Ik noem het dus LEVEN! Ik ben het trouwens volledig eens met je toevoeging over keuzes. Als mensen ervoor kiezen deze hokjes voor zichzelf nodig te hebben is dat dus ook LEVEN. 
      Mooie blog!

    Marcel van Beek zegt:

    Willem,

    Precies zoals je al aangeeft zijn er hokjes. Zo heb je naast werk en prive vaak nog meer hokjes. Deel je prive maar is op in gezin, sport, vrienden (niet de gezamenlijke dus) en misschien ook nog wel een geheim hokje.

    Als je deze hokjesgedachte los laat krijg je 1 groot hok en dat heet “leven”. De start is duidelijk en het eind is duidelijk, de periode er tussen is vrij invulbaar. Waar in het verleden de traditionele invulling van het “leven” bijna altijd hetzelfde was, zie je hier dus een verandering ontstaan. Er wordt met HNW de mogelijkheid gecreeerd om een balans te realiseren door flexibeler met alle hokjes om te gaan. Dat die hokjes er zijn is logisch. Met HNW zorg je er voor dat de traditionele invulling van “werk” dermate flexibeler wordt waardoor je je “leven” meer gebalanseerd kan invullen.

    In mijn beleving heb je 112 uur per week (je hebt 24 uur per dag, waarvan het meerendeel van de mensen 8 uur per dag slaapt, er blijft dus 112 uur per week over), welke je zal moeten verdelen tussen verschillende activiteiten zoals: leren/ontwikkelen, geld verdienen, eten, sporten, lezen, etc. Deze activiteiten die voer je alleen uit of samen met anderen uit de verschillende hokjes.

    Een balans die jezelf kan invullen op het moment dat jij het wilt:
    Geld verdienen/Geld uitgeven
    Inspannen/Ontspannen
    Alleen/Samen
    Transactioneel/Creatief
    Werk/Prive (of welk hokje hier dan ook van toepassing is)
    Beschikbaar/Niet beschikbaar

    Door zelf de balans te kiezen komen traditionele tijdsvakken zoals “weekend” en “kantoortijd” (deels) te vervallen. De indeling hiervan wordt dus ook flexibeler. Dus wil je niet beschikbaar zijn op woensdagmiddag omdat dan de kinderen vrij zijn en wil je met ze naar het zwembad, dan kan dit. Wil je op zondagavond een stuk voor een klant uitwerken, dan kan dit. Uiteraard met het onderscheidt van hokjes.

    HNW kenmerkt zich door vrijheid en dus geen verplichting om beschikbaar te zijn als je op “vakantie” bent of “weekend” hebt. Je hebt ook de verantwoordelijkheid, waardoor je als je de traditionele indeling wilt loslaten wel moet zorgen dat de resultaten behaald worden. Hoe, waar en wanneer je dit doet wordt flexibel gemaakt.

      Willem van de Kerkhof zegt:

      Hallo Marcel,interessante verdieping op de flexibele tijdsindeling. Er is wel een hobbel op de weg: we moeten er aan wennen om echt eigen verantwoordelijkheid te dragen. En zelf grenzen te stellen. De een pakt dat beter en sneller op dan de ander. En om goede verantwoordelijkheid te kunnen nemen, moet die wel erg duidelijk zijn bepaald, toegewezen of afgesproken. De ultieme zelfsturende werknemer bestaat niet.. want die is zelf ondernemer of ZZP’er geworden.