Geef ondernemende medewerkers de ruimte!
Afgelopen weekend kwam ik in het NRC Handelsblad het zoveelste artikel tegen, waarin ingegaan wordt op het feit dat het flexibele deel van de arbeidsmarkt (ZZP-ers en uitzendkrachten) momenteel de grootste klappen van de recessie opvangen.
Terecht wordt gesteld dat bedrijven in toenemende mate gebruik zullen willen en blijven maken van een flexibele schil rondom hun eigen vaste personeelbestand, juist om beter gewapend te zijn tegen externe factoren als een economische crisis. Waar je weinig over leest is dat dit probleem slechts tijdelijk is; immers, als de recessie voorbij is, zal de vraag naar hoogopgeleide kenniswerkers, waaronder veel ZZP-ers, juist exponentieel toenemen.
Ik zie daarom het probleem ook niet. Je bent ondernemer of je bent het niet, en daar hoort bij dat je soms goede tijden hebt en soms niet. De logica ontgaat mij dan ook volledig, als er geopperd wordt dat er vanuit de overheid iets gedaan zou moeten worden aan de sociale zekerheid van de ZZP-er. Waarom zou er voor een ZZP-er van alles geregeld moeten worden, terwijl dat voor een ander soort ondernemer ook niet het geval is?
Is ZZP-schap altijd een bewuste keuze?
In mijn optiek is er iets heel anders aan de hand. Veel mensen die voor het ZZP-schap kiezen, vooral onder de groep kenniswerkers, doen dat omdat ze op zoek zijn naar meer flexibiliteit en controle over waar en wanneer ze werken. Daarnaast zijn veel mensen het beu dat er in bedrijven vaak meer energie gaat zitten in het ‘politieke geneuzel’ dan in het feitelijk leveren van prestaties. Het is dan ook de vraag of een ZZP-er zo bewust kiest voor het ondernemerschap.
Ik zoek de oplossing van het ‘ZZP-dilemma’ dan ook niet in het creëren van een nieuw soort semi-medewerker status inclusief bescherming van de overheid bij ziekte en arbeidsongeschiktheid. Laten we daar alsjeblieft niet aan beginnen. Ik zou ondernemingen willen oproepen om versneld Het Nieuwe Werken in te voeren. Dan zouden namelijk veel minder medewerkers geneigd zijn om uit te stromen en voor zichzelf te beginnen.
- Op basis van de principes van Het Nieuwe Werken kan namelijk perfect invulling gegeven worden aan het verlangen van de medewerker naar meer invloed op tijd en plaats van werken.
- Ook ontstaat er door Het Nieuwe Werken binnen organisaties meer transparantie, minder nadruk op het politieke spel en vooral meer oog voor resultaat.
- Bovendien levert Het Nieuwe Werken ook de werkgever veel additionele voordelen op, zoals een hogere arbeidsproductiviteit, lagere vaste kosten, maar vooral de mogelijkheid om flexibele arbeidsarrangementen overeen te komen.
Flexibele werkafspraken
Het laatste biedt een interessante tool voor werkgevers en –nemers voor het maken van flexibele afspraken inzet, waarbij het periodiek op- en afschalen van uren tot de mogelijkheden behoort. Op die manier kan de organisatie haar eigen flexibele schil opzetten, zonder daarbij gebruik te hoeven maken van externe partijen.
En voor een medewerker die graag flexibel wil werken, geen passende werkgever kan vinden en ook geen ZZP-er wil worden is er ook altijd de optie van payrolling. Ieder uitzendbureau biedt payrolling diensten, maar er zijn ook aparte payrolling bureaus. Het werkt als volgt. Als de flexwerker zelf een opdracht binnengehaald heeft, dan fungeert de payroller als tussenschakel. Enerzijds zorgt de payroller voor facturatie naar de opdrachtgever, en anderzijds komt de flexwerker in dienst bij de payroller voor de duur van de opdracht.
Er wordt op uurbasis afgerekend met als voordeel dat de flexwerker wordt doorbetaald bij ziekte en verlof en niets te maken heeft met de administratieve rompslomp van het ondernemerschap. De opdrachtgever loopt geen risico en is nog flexibeler dan met een ZZP-er, omdat uitzendkrachten ca. 2,5 jaar op flexibele basis ingezet kunnen worden voordat er sprake is van een vast dienstverband.
Laden ...
maandag, 22 februari, 2010 at 8:04
Leuk stuk Marianne, wel een paar opmerkingen.
Je vraagt waarom er een sociale zekerheid moet komen. Dat komt omdat heel veel ZP’ers (zelfstandige professionals) niet voldoende buffer aanleggen. Volkomen hun eigen fout ja, daar hoef je ook niet iets aan te doen. Maar… je kan het wel stimuleren. Ik zou bijvoorbeeld graag een soort ‘recessie spaarrekening’ willen openen. Een rekening waarop ik geld kan storten waar ik geen belasting over betaal dat als we echt in recessie komen (2 kwartalen krimp) ook weer belastingvrij kan worden opgenomen. Op die manier zorg je er voor dat ZP’ers sneller een buffer aanleggen zodat ze beter in staat zijn de recessies uit te zingen en stimuleer je ook de economie in mindere tijden.
Sterker nog, als je echt slim bent als overheid zet je daar ook nog een bonus op als dat geld van die rekening vervolgens in opleiding wordt gestoken. Immers is de kennisontwikkeling van een ZP’er essentieel en dat kan perfect in mindere tijden.
Ander punt is dat veel bedrijven helaas nog steeds snel willen kiezen voor iemand in loondienst, die toch goedkoper is, op het eerste gezicht, dan een ZP’er. Spijtig is dat altijd, want die werk misschien meer uren, maar in mijn ervaring is zo iemand zelden productiever. Daar moet een mentaliteitsverandering komen bij bedrijven vrees ik.
Laatste stukje van je post vind ik overigens wel erg commercieel en voegt weinig toe. Jammer, ontkracht je je verhaal wat mee.
maandag, 22 februari, 2010 at 8:21
Een ZZP-er kan dan wel een ondernemer zijn, maar als je de overstap wilt maken van werknemerschap naar ondernemerschap kan de kloof van sociale zekerheid wel erg groot zijn.
Waarom zou je als zzp-er niet gewoon ww premie mogen betalen om er dan vervolgens ook gebruik van te maken. Misschien moeten we de eisen voordat je als zzp-er in aanmerking komt voor een uitkering dan aanpassen, maar het zou wel kunnen al is het maar voor de eerste paar jaar zodat je als zzp-er een kans krijgt om een buffer op te bouwen.
maandag, 22 februari, 2010 at 8:47
Mogen is dan wel het goede woord, maar eigenlijk geef je hiermee teveel vangnet. Probleem is dat met teveel vangnet de kans op succes erg veel kleiner wordt. Nee, de WW lijkt me nu geen goed plan. Een goede WAO verzekering daarentegen kan ik me helemaal indenken, hoewel het schijnt dat de WAO veel duurder is dan de ook krankzinnig dure private oplossingen.
maandag, 22 februari, 2010 at 9:04
Leuk stuk Marianne, wel een paar opmerkingen.
Je vraagt waarom er een sociale zekerheid moet komen. Dat komt omdat heel veel ZP'ers (zelfstandige professionals) niet voldoende buffer aanleggen. Volkomen hun eigen fout ja, daar hoef je ook niet iets aan te doen. Maar… je kan het wel stimuleren. Ik zou bijvoorbeeld graag een soort 'recessie spaarrekening' willen openen. Een rekening waarop ik geld kan storten waar ik geen belasting over betaal dat als we echt in recessie komen (2 kwartalen krimp) ook weer belastingvrij kan worden opgenomen. Op die manier zorg je er voor dat ZP'ers sneller een buffer aanleggen zodat ze beter in staat zijn de recessies uit te zingen en stimuleer je ook de economie in mindere tijden.
Sterker nog, als je echt slim bent als overheid zet je daar ook nog een bonus op als dat geld van die rekening vervolgens in opleiding wordt gestoken. Immers is de kennisontwikkeling van een ZP'er essentieel en dat kan perfect in mindere tijden.
Ander punt is dat veel bedrijven helaas nog steeds snel willen kiezen voor iemand in loondienst, die toch goedkoper is, op het eerste gezicht, dan een ZP'er. Spijtig is dat altijd, want die werk misschien meer uren, maar in mijn ervaring is zo iemand zelden productiever. Daar moet een mentaliteitsverandering komen bij bedrijven vrees ik.
Laatste stukje van je post vind ik overigens wel erg commercieel en voegt weinig toe. Jammer, ontkracht je je verhaal wat mee.
woensdag, 3 maart, 2010 at 18:37
Hoi Bas,
Kom net terug van vakantie en lees al die leuke reacties op mijn blog. Dank ook voor jouw goeie opmerkingen. En je hebt gelijk, bedrijven denken dat mensen in loondienst goedkoper zijn, maar dat is niet zo. Zeker niet, aangezien je iemand in loondienst ook doorbetaalt bij ziekte en verlof en….als hij bij het koffieautomaat staat te leuten.
hartelijke groet,
Marianne
maandag, 22 februari, 2010 at 9:21
Een ZZP-er kan dan wel een ondernemer zijn, maar als je de overstap wilt maken van werknemerschap naar ondernemerschap kan de kloof van sociale zekerheid wel erg groot zijn.
Waarom zou je als zzp-er niet gewoon ww premie mogen betalen om er dan vervolgens ook gebruik van te maken. Misschien moeten we de eisen voordat je als zzp-er in aanmerking komt voor een uitkering dan aanpassen, maar het zou wel kunnen al is het maar voor de eerste paar jaar zodat je als zzp-er een kans krijgt om een buffer op te bouwen.
maandag, 22 februari, 2010 at 9:47
Mogen is dan wel het goede woord, maar eigenlijk geef je hiermee teveel vangnet. Probleem is dat met teveel vangnet de kans op succes erg veel kleiner wordt. Nee, de WW lijkt me nu geen goed plan. Een goede WAO verzekering daarentegen kan ik me helemaal indenken, hoewel het schijnt dat de WAO veel duurder is dan de ook krankzinnig dure private oplossingen.
vrijdag, 26 februari, 2010 at 11:26
Hoi Bas,
Mijn punt is vooral dat de kloof zo groot is. Of je het oplost met ww of WAO vind ik niet zo spannend. En ondernemen moet ook risico voller blijven dan werknemerschap.
Voor veel mensen is het gat tussen de twee te groot en ik denk dat zo veel goede ideeën verloren gaan. en dat is jammer.
vrijdag, 26 februari, 2010 at 13:52
Daar verschillen we dan van mening over. Ik vind het gat namelijk niet te groot, hoe groter het gat, des te meer je de echte mensen scheid van de mensen die het wel leuk vinden, maar er niet voor bereid zijn te gaan. Waarom is het ondernemersschap in de USA zoveel hoger, omdat de kloof tussen arm en rijk zoveel groter is.
Echte ondernemers laten zich niet terugschrikken door het gat en mensen die dat wel doen zijn ook geen echte ondernemers. Ik zit zelf regelmatig bij business angel netwerken, waar ondernemers in spe geld willen. Regelmatig hoor ik daar ondernemers over salarissen praten en dingen als 'ik moet natuurlijk wel mijn hypotheek betalen'. Eén ding weet je dan zeker: die krijgt geen geld, dat is namelijk niet de mentaliteit die je tot een succesvol ondernemer maakt.
Des te meer zekerheden, des te minder de drive, des te minder de kans op succes. Als het oprecht een goed idee is én jij bent de persoon die het kan uitvoeren ga je er voor. Vergeet niet, ondernemersschap is 1% inspiratie, 99% transpiratie. Het is veel meer de ondernemer dan het idee.
vrijdag, 26 februari, 2010 at 10:26
Hoi Bas,
Mijn punt is vooral dat de kloof zo groot is. Of je het oplost met ww of WAO vind ik niet zo spannend. En ondernemen moet ook risico voller blijven dan werknemerschap.
Voor veel mensen is het gat tussen de twee te groot en ik denk dat zo veel goede ideeën verloren gaan. en dat is jammer.
vrijdag, 26 februari, 2010 at 12:52
Daar verschillen we dan van mening over. Ik vind het gat namelijk niet te groot, hoe groter het gat, des te meer je de echte mensen scheid van de mensen die het wel leuk vinden, maar er niet voor bereid zijn te gaan. Waarom is het ondernemersschap in de USA zoveel hoger, omdat de kloof tussen arm en rijk zoveel groter is.
Echte ondernemers laten zich niet terugschrikken door het gat en mensen die dat wel doen zijn ook geen echte ondernemers. Ik zit zelf regelmatig bij business angel netwerken, waar ondernemers in spe geld willen. Regelmatig hoor ik daar ondernemers over salarissen praten en dingen als ‘ik moet natuurlijk wel mijn hypotheek betalen’. Eén ding weet je dan zeker: die krijgt geen geld, dat is namelijk niet de mentaliteit die je tot een succesvol ondernemer maakt.
Des te meer zekerheden, des te minder de drive, des te minder de kans op succes. Als het oprecht een goed idee is én jij bent de persoon die het kan uitvoeren ga je er voor. Vergeet niet, ondernemersschap is 1% inspiratie, 99% transpiratie. Het is veel meer de ondernemer dan het idee.
woensdag, 3 maart, 2010 at 17:37
Hoi Bas,
Kom net terug van vakantie en lees al die leuke reacties op mijn blog. Dank ook voor jouw goeie opmerkingen. En je hebt gelijk, bedrijven denken dat mensen in loondienst goedkoper zijn, maar dat is niet zo. Zeker niet, aangezien je iemand in loondienst ook doorbetaalt bij ziekte en verlof en….als hij bij het koffieautomaat staat te leuten.
hartelijke groet,
Marianne