Occupy Mainstream Leadership: naar een nieuwe vorm van leiderschap
Wat is dat toch? Word ik uitgenodigd voor één van ’s werelds grootste leiderschapcongressen, zijn de sprekers allemaal professoren en onderzoekers. De lezingen zijn gestoeld op hypothese, maar niet op praktische leiderschapservaring. En dan is er de grote opmars van leiderschapsinstituten en -academies. Wanneer ik een kijkje neem op hun veelbelovende commerciële websites kom ik er al snel achter dat de verkochte concepten hun bestaansrecht ontlenen aan onderzoek en theorie.
Er lijkt sprake te zijn van een wildgroei aan leiderschapsinformatie. Of we er echt wijzer van worden, is de vraag. Het is alsof de mogelijk eenvoudige waarheid bedekt is onder lagen van intellect, ijdelheid, status, controle en geld. Ik hoorde ooit: “Waar complexiteit in het spel is, zwaait Ego de scepter. Waar eenvoud heerst, daar is Waarheid.” Ons idee over leiderschap wordt gesierd door complexiteit. Onze hersenen worden voortdurend gestimuleerd door de meest technische theorieën, ontwikkelingsstrategieën en leiderschapstaal. Met maar één doel: inspiratie.
Inspiratie is niet iets wat je ‘doet’
Inspiratie is het fundament van elke vorm van leiderschap. Geen ware dynamiek van leiden en volgen zonder inspiratie. Maar kijk eens naar deze omschrijving van Wikipedia: “Inspiratie kan verwijzen naar: Goddelijke inspiratie… Idee, in de zin van ingeving of inval…” Het lijkt erop te wijzen dat inspiratie niet iets is dat iemand kan ‘doen’. Je kunt nooit besluiten dat jij een inspiratiebron bent voor anderen. Je kunt niemand ertoe brengen jou te volgen. Desalniettemin proberen gesubsidieerd onderzoek en dure leiderschapsprogramma’s ons van het tegendeel te overtuigen: mensen zullen ons volgen als we hen ‘beïnvloeden’ en ‘inspireren’ met behulp van de ‘juiste’ actie, communicatie en kennis.
Uithollende controle
Iets in ons weet dat dit soort mensgedreven inspiratie en invloed een grote kans van falen met zich meedraagt. Waarom zouden we anders een repercussiesysteem eraan vastplakken? Geven mensen gehoor aan onze ‘leiding’, dan krijgen ze… Als ze dat niet doen, dan… En dus hebben we het over controle.
Controle heeft veel op z’n geweten. Het heeft in ieder geval de natuurlijke schoonheid van inspiratie en leiderschapsdynamiek uitgehold. Een meerderheid van de bevolking kijkt verwachtingsvol naar een minderheid voor richting, besluitvorming en zelfs zingeving. Een ‘leidinggevende’ minderheid blijft zijn positie verstevigen met een rookgordijn van technische superioriteit, theoretische autoriteit en intellectuele expertise.
Nieuwe ideeën over leiderschap
De controle in deze hiërarchische leiderschapsstructuren is niet duurzaam. Dat moge naar aanleiding van de recente politieke, economische en sociale ontwikkelingen in de wereld wel duidelijk zijn. Daarom bied ik hier een ‘out of the box’-suggestie: Occupy Mainstream Leadership! Een revolutie tegen ons verouderde collectieve leiderschapsidee.
We kunnen namelijk nog jaren weerstand bieden aan de onvermijdelijke dood van traditioneel leiderschap. We kunnen angstvallig vasthouden aan de geërfde structuren, concepten en systemen. Of we kunnen nu een gezond, duurzaam en allesomvattend alternatief kiezen. Dat zo natuurlijk (en gratis!) is als het leven zelf.
Inspireren en geïnspireerd worden
Iedereen leidt, iedereen volgt, altijd. Dit is zo ongeacht onze positie, ervaring, afkomst, huidskleur, religie, leeftijd, ons IQ, SQ, EQ, geslacht et cetera. We maken allemaal voortdurend onderdeel uit van oneindige vormen van inspireren en geïnspireerd worden. Jezelf niet zien als een leider, is jezelf niet erkennen als mens. Jezelf niet erkennen als volger is geloven in de projectie van het ego.
Menselijk kapitaal
Occupy Mainstream Leadership kan ons leiden naar een horizontale, ego- en controlevrije inspiratie die voortdurend al het beschikbare menselijk kapitaal inzet. Individuen vertolken een rol naar gelang hun authentieke kwaliteiten, hun passie en de situatie. Geen kostbaar technisch onderzoek en publicatie meer nodig. Geld, tijd en energie kan geïnvesteerd worden in zaken die alle 7 miljard mensen ten goede komen! Efficiënt en inspirerend… leiderschap op z’n best! Of is dit te simpel gedacht?
Wat denk jij:
- Is het Occupy Mainstream Leadership-idee uitvoerbaar?
- Zijn andermans theorieën of jouw eigen ervaring meer waard in de zin van leiderschap?
- Zijn invloed en inspiratie te verwezenlijken?
- Heb jij ervaring met een conceptvrije, horizontale dynamiek van leiden en volgen?
maandag, 13 februari, 2012 at 12:20
Bovenstaand is zeker inspirerend! En voor mij is het toch gedeeltelijk wel een nieuwe mindset. Ik heb boeken in huis van Covey, met ‘ to do’ lijstjes om ‘ inspirerend leiderschap’ te geven aan anderen. Tsja. Daar zit zeker een deel Ego in, en onzekerheid: ik ben toch niet inspirerend genoeg als ik mezelf ben? Just my own little me? (jezelf niet erkennen als mens)
Maar je hebt in mijn ogen helemaal gelijk als je zegt: inspiratie is niet ‘ doen’ maar ‘ zijn’ . Op zich denk ik dat het voor niemand alleen maar een kwestie is van domweg opvolgen wat een inspirerend persoon je vertelt. Ik denk dat iedereen de lijstjes op zijn eigen manier verwerkt en die ‘eigen manier’ kan vervolgens op totaal onverwachte momenten weer inspirerend zijn voor anderen. Je weet denk ik nooit wat je precies bent, opvolger of leider. Het lijkt me ook niet goed om daar lang over na te denken, anders ga je misschien weer ‘ doen’ in plaats van ‘ zijn’. Ook je uitspraak over complexiteit zet mij aan het denken. Altijd al zo’n onderbuikgevoel gehad als ik iets heel complex beschrijf en dat heeft me al op een andere manier doen schrijven: less is more. De zelfkritiek die ik had was: ja, maar hoeveel weet je nou eigenlijk echt. En wat je zegt, kun je dat altijd zelf waar maken? Nee dus! Maar ik streef er wel altijd naar. Ik had het nooit verwacht maar juist dat streven bleek ook een inspiratie te zijn voor enkelen in mijn omgeving. Zoals zij dat met heel hun wezen kunnen zijn voor mij.
maandag, 13 februari, 2012 at 13:33
Beste
Arnold,
Mooi artikel! In reactie op jouw vragen:
1: Volmondig: JA!
2: Een combinatie van beide vormen waarbij, naar mijn idee, eigen ervaring
altijd zwaarder weegt.
Reden hiervoor is dat als de eigen ervaringen – hoe succesvol ook – niet
afgezet worden tegen die van anderen, deze ook weer ego-gedragingen in de hand
werken; immers wie is er volledig vrij van? Overigens ook om zelf weer nieuwe
inspiratie op te doen. Of dat dan schrijvers zonder die persoonlijke ervaringen
moeten zijn…
3: Invloed en inspiratie zijn te verwezelijken, mede zoals omschreven in jouw
artikel en zie antwoord op de volgende vraag.
De angst voor het loslaten voor status, controle en machtsverlies door
egogedreven leiders is daarbij de grootste blokkade en in ‘Occupy Mainstream
Leadership’ de grote verliezer. Vertrouwen daarentegen de grote winnaar, als
voorwaarde om inspiratie en invloed de ruimte te geven; uitgangspunten en kaders
blijven handig. Door het hebben van vertrouwen in eigen kunnen, handelen en leiderschapsstijl
is het m.i. mogelijk leider en volger te zijn.
4: Mijn ervaring met conceptvrije en horizontale dynamiek
van volgen en leiden is met name in het bieden daarvan. Ook inspiratie teruggekregen
van diegenen waaraan het geboden is, ook door hen beinvloed.
Door de focus op rollen en verantwoordelijkheden ontstaat er zo’n
uitwisselingsvorm van inspireren, volgen en andersom.
Vertrouwen hebben in de ruimte die wordt geboden is nog wel eens lastig als
mensen jaren gebukt zijn gegaan (hebben laten ondergaan) onder uitingsvormen
van leiderschap gebasseerd op status, macht, angst en ongezonde controle.
Een lange adem met enorm veel voldoening bij gever en ontvanger. Helemaal als
deze posities op een natuurlijke manier beginnen om te wisselen.