Online netwerken: effectief?
Al jaren netwerkt men op de fysieke ‘goeie, ouwe’ manier. Dit houdt in dat je aan een rood afgerokt statafeltje met een schaaltje nootjes met rechts handen staat te schudden, terwijl je met links de ingehuurde studente met het blaadje rood, wit, spa en cola probeert te wenken. Intussen probeer je in de korte tijd die je hebt in te schatten met wie van alle aanwezigen je zou willen praten en hoe je met hen in contact komt.
Het moge duidelijk zijn dat dit in mijn ogen weinig effectief is. Natuurlijk is het belangrijk om in sommige gevallen gesprekspartners in de ogen te kunnen kijken, maar hoe belangrijk is die fysieke aanwezigheid bij het ontstaan van een contact nou werkelijk?
Voorselectie
Als ik bijvoorbeeld kijk naar het succes van datingsites, vermoed ik dat een zekere afstand in het begin van een samenwerking of relatie, juist positief kan werken. Het van tevoren kenbaar maken van informatie in de vorm van hobby’s, voorkeuren, expertises en wensen kan heel erg helpen bij het maken van een voorselectie. Hierdoor kun je veel gerichter en efficiënter te werk gaan. Fijn voor jou, maar ook voor je beoogde partner.
Ook voor het vergroten van je netwerk hoeft er dus niet per se fysiek contact te zijn. Daarbij komt dat het echte ‘werk’ van het netwerk, namelijk het onderhouden ervan, na de eerste kennismaking gebeurt. Dit is een continu proces, wat in veel gevallen 100 procent online gebeurt.
Wederkerigheid
Veel mensen zien hun netwerk als een bron waaruit ze kunnen putten en dat ze om die reden zo groot mogelijk willen maken. Lars Lutje Schipholt spreekt in zijn blog van parasieten gedrag. Het vergroten van deze poule mensen, enkel om er iets aan over te houden, is niet wat een sterk netwerk maakt. Dát lukt alleen door te zaaien. Dit begint met jezelf af te vragen wat jij kunt betekenen in het netwerk van de ander.
Het simpelste voorbeeld hiervan is mensen die iets aan elkaar kunnen hebben, met elkaar in contact te brengen. Belangrijk is daarom, dat je van mensen weet op welke manier je ze kunt helpen of wat ze nodig hebben. Zodra je dit niet helemaal helder hebt, vraag hier dan naar. Op basis van hun ervaring met mij, ga ik ervan uit – of hoop ik – dat zij hetzelfde doen voor mij.
Dat hoeft lang niet altijd te gebeuren en zeker niet per direct, maar op basis van de wederkerigheidsnorm (reciprocity norm) zul je uiteindelijk iets terug ‘krijgen’. Los daarvan is het ook leuk om actief iets te betekenen voor mensen om je heen, zonder daar direct iets voor terug te verlangen.
Iedereen, behalve prostituees
Laten er voor dit onderhoudsproces nou ontzettend leuke tools zijn die je online en niet plaatsgebonden kunt gebruiken. Als prostituee kun je er sinds kort niet meer terecht, maar voor alle anderen biedt LinkedIn bijvoorbeeld een aardig alternatief. Het minste wat je voor iemand kunt doen, het liken van een gepost bericht, is zo gebeurd. Toch is dit al een begin om opgedane contacten te onderhouden. Hetzelfde geldt voor Twitter. Een gratis account is zo gemaakt en dat je in eerste instantie weinig volgers hebt is geen probleem. Met een retweet bereik je vaak al enorm veel en het is geen enkele moeite. Wel weet je van degenen met wie je bent gelinkt of die je volgt in één oogopslag wat hun achtergrond is, hun opleiding, en door de netwerken waaraan ze zijn verbonden zelfs hun interesses.
En borrelen kan altijd nog…
Wanneer je echt samenwerkingsverbanden gaat sluiten, kun je altijd nog fysiek meeten onder het genot van een drankje, en vooruit: een paar bitterballen. Voordeel is dan wel dat je weet wie je tegenover je hebt en hierdoor snel kunt schakelen. Bij een succesvolle samenwerking kun je naderhand altijd nog op ‘date’.