Wake up call: tijd voor nieuwe leiders!
Balkenende blijft zitten op zijn stoel en Eurlings en Bos stappen op. Ik denk dat er geen beter voorbeeld is van wat er ook in het grootste deel van het bedrijfsleven aan de hand is. De jongere generatie geeft het op. Het heeft geen enkele zin om te vechten tegen de bierkaai. Oude rigide strukturen en oude leiders zorgen, zeker in deze tijd, voor een snelle maar zekere ondergang van de organisatie. Wat het dan ook voor organisatie is.
Jonge mensen met ideeën en die een beetje gevoel hebben wat er in deze maatschappij aan de hand is, verlaten het zinkende schip. Zij vinden hun weg wel, maar ik maak me meer zorgen over de grote bestaande organisaties. Niet alleen omdat daar duizenden mensen werken die ervan uitgaan dat de directie wel weet wat er aan de hand is – wat vaak niet zo is trouwens. Maar ook omdat we als samenleving ook nog erg afhankelijk zijn van deze bedrijven. Dat is pas echt eng.
Verandering is dus echt hoognodig! Een mooi voorbeeld van een bedrijf van ‘angry young man’ vind ik a brand new day. Deze oud-oprichters van Binck zijn opnieuw bij elkaar gaan zitten en hebben bedacht dat ze de oude stoffige veel te dure verzekeringsmaatschappijen willen aanvallen. Of het nou waar is of niet, ze geloven in een nieuw concept waarbij ze op een nieuwe manier gaan verzekeren. De macht van de gevestigde orde wordt door dit soort bedrijven zwaar op de proef gesteld.
En dit is natuurlijk nog maar het begin. Ik heb begrepen dat ditzelfde bedrijf ook al aan het werken is aan andere markten. Markten waar heel veel geld in omgaat en wordt verdiend door bestaande grote organisaties.
Andere voorbeelden: wat dacht je ervan wanneer bijvoorbeeld Microsoft, Google of IBM een bank openen voor particulieren. Dat je heel gemakkelijk via je mobieltje allerlei slimme betalingen kunt doen. Dat zal een grote impact hebben op bestaande banken, want zonder spaargelden kunnen ze niets.
Grote organisaties
Ik heb de indruk dat grote organisaties het heel erg druk met zichzelf hebben. En dat begrijp ik ook nog, want ze moeten manoeuvreren in een zeer complexe wereld met heel veel regelgeving en krachten. En misschien nog het belangrijkste, met een struktuur die niet voor deze tijd is gebouwd.
Jong bloed
Mijn punt is dat in de Raad van Bestuur (RvB) van veel grote organisaties meestal ‘old school’ bestuurders zitten. Die mannen zijn druk met ‘ouderwets besturen’. Ze zijn zich hier overigens ook nog vaak niet eens van bewust.
Maar die tijd gaat snel voorbij, heren. Zoek nieuwe leden uit en voeg die toe aan het bestaande bestuur, zodat ze je wakker kunnen schudden. Doe je dat niet dan is het mogelijk te laat. En dat gaat sneller dan je denkt.
Het is tijd voor de nieuwe leiders die begrijpen hoe de nieuwe wereld eruit ziet!
Laden ...
zondag, 14 maart, 2010 at 12:31
En met vers bloed hebben we het ook over toezichthouders (publieke organisaties) en commissarissen (private organisaties), nu met een gemiddelde leeftijd van 58. Want er geldt nog steeds dat gepensioneerde RvB leden moeiteloos doorschuiven naar een toezichthoudende rol. Maar met ervaring uit een vorig tijdperk red je het niet meer.
Natuurlijk moet je enige ervarig hebben in organisaties om een goed klankbord voor de RvB te kunnen zij, maar reverse mentoring (jong leert van oud en omgekeerd) is echt effectief gebleken. Boeg dus ook redelijk jong bloed aan de RvT toe.
zondag, 14 maart, 2010 at 13:31
En met vers bloed hebben we het ook over toezichthouders (publieke organisaties) en commissarissen (private organisaties), nu met een gemiddelde leeftijd van 58. Want er geldt nog steeds dat gepensioneerde RvB leden moeiteloos doorschuiven naar een toezichthoudende rol. Maar met ervaring uit een vorig tijdperk red je het niet meer.
Natuurlijk moet je enige ervarig hebben in organisaties om een goed klankbord voor de RvB te kunnen zij, maar reverse mentoring (jong leert van oud en omgekeerd) is echt effectief gebleken. Boeg dus ook redelijk jong bloed aan de RvT toe.
zondag, 14 maart, 2010 at 21:17
Beste Roland, het is inderdaad een zeer interessant vraagstuk, waarbij het gaat om Darwin’s ‘Survival of the Fittest’: wie slaagt er het best in om zich aan de veranderende omstandigheden aan te passen. In de praktijk gaat veranderingen snel, maar kennelijk nog niet zo snel dat leiders en topmanagers de noodzaak voelen om het roer definitief om te moeten gooien. Kijk alleen al naar de bankensector. De miljardenbonussen, voor lieden die met staatsgeld gefinancierde instanties leiden, vliegen ons alweer om de oren.
In de praktijk gaat het natuurlijk om vraagstukken over macht, aanzien, geld, privileges en ego. Ik heb het idee dat diegene die zich hier in weelde aan hebben kunnen laven, dit niet zo snel zullen opgeven. Er zal eerst heel veel druk moeten komen, voordat het kwartje valt en men de verworvenheden opgeeft. Dat zal lang niet altijd vrijwillig gaan. Wellicht moeten er eerst op grote schaal faillissementen plaatsvinden?
Gelukkig zien we ook steeds meer voorbeelden van organisaties die zich wel aanpassen en hun processen inrichten op bijvoorbeeld People, Profit en Planet, die rekening houden met de kracht van social networks en social media en die de mens wel centraal zetten als belangrijkste factor in hun organisatie.
We blijven het volgen.
zondag, 14 maart, 2010 at 22:17
Beste Roland, het is inderdaad een zeer interessant vraagstuk, waarbij het gaat om Darwin's 'Survival of the Fittest': wie slaagt er het best in om zich aan de veranderende omstandigheden aan te passen. In de praktijk gaat veranderingen snel, maar kennelijk nog niet zo snel dat leiders en topmanagers de noodzaak voelen om het roer definitief om te moeten gooien. Kijk alleen al naar de bankensector. De miljardenbonussen, voor lieden die met staatsgeld gefinancierde instanties leiden, vliegen ons alweer om de oren.
In de praktijk gaat het natuurlijk om vraagstukken over macht, aanzien, geld, privileges en ego. Ik heb het idee dat diegene die zich hier in weelde aan hebben kunnen laven, dit niet zo snel zullen opgeven. Er zal eerst heel veel druk moeten komen, voordat het kwartje valt en men de verworvenheden opgeeft. Dat zal lang niet altijd vrijwillig gaan. Wellicht moeten er eerst op grote schaal faillissementen plaatsvinden?
Gelukkig zien we ook steeds meer voorbeelden van organisaties die zich wel aanpassen en hun processen inrichten op bijvoorbeeld People, Profit en Planet, die rekening houden met de kracht van social networks en social media en die de mens wel centraal zetten als belangrijkste factor in hun organisatie.
We blijven het volgen.
dinsdag, 16 maart, 2010 at 10:49
Het is en blijft voor lange tijd een ‘EN’ situaie. Old school en new school naast elkaar.
Dat verandert alleen als er een complete en zeer plotselinge kentering komt. Iets waarvan we nog de gevolgen nu niet kunnen voorstellen. Bijv een ‘sudden death’ van het internet of een nieuwe wereldoorlog.
dinsdag, 16 maart, 2010 at 11:49
Het is en blijft voor lange tijd een 'EN' situaie. Old school en new school naast elkaar.
Dat verandert alleen als er een complete en zeer plotselinge kentering komt. Iets waarvan we nog de gevolgen nu niet kunnen voorstellen. Bijv een 'sudden death' van het internet of een nieuwe wereldoorlog.
woensdag, 17 maart, 2010 at 9:13
Het probleem met grote organisaties is dat de bureaucratie zo hoog is opgelopen dat beweging of onmogelijk is geworden of te laat ontstaat waardoor de window of opportunity vaak al weer is verdwenen. Een voorbeeld hiervan zijn de grote NGO’s zoals WNF, Artsen zonder grenzen etc. Deze organisaties zijn niet meer in staat om vraag en aanbod aan elkaar te koppelen omdat de logge organisatie ertussenin staat. De vrijwilligers die zich aanmelden kunnen moeilijk gekoppeld worden aan de vraag van de lokale hulpbehoevende organisaties. En waarom? Omdat de grote, bureaucratische machines niet in staat zijn snel te handelen. Hiermee worden ook de virtuele kansen veel te laat benut. En dit geldt niet alleen voor de wereld van de NGO’s. Je hebt of visionairs nodig (en die mogen best op leeftijd zijn als ze maar visie hebben) of de jongere generatie managers die dit spel en ontwikkelingen begrijpen.
woensdag, 17 maart, 2010 at 10:13
Het probleem met grote organisaties is dat de bureaucratie zo hoog is opgelopen dat beweging of onmogelijk is geworden of te laat ontstaat waardoor de window of opportunity vaak al weer is verdwenen. Een voorbeeld hiervan zijn de grote NGO's zoals WNF, Artsen zonder grenzen etc. Deze organisaties zijn niet meer in staat om vraag en aanbod aan elkaar te koppelen omdat de logge organisatie ertussenin staat. De vrijwilligers die zich aanmelden kunnen moeilijk gekoppeld worden aan de vraag van de lokale hulpbehoevende organisaties. En waarom? Omdat de grote, bureaucratische machines niet in staat zijn snel te handelen. Hiermee worden ook de virtuele kansen veel te laat benut. En dit geldt niet alleen voor de wereld van de NGO's. Je hebt of visionairs nodig (en die mogen best op leeftijd zijn als ze maar visie hebben) of de jongere generatie managers die dit spel en ontwikkelingen begrijpen.
zaterdag, 20 maart, 2010 at 20:11
Mooi verhaal, maar ik ben het niet met je eens dat we die organisaties nodig hebben. Tot op heden is geen enkel faillissement ooit onoverkomelijk geweest. We leven allemaal nog. We konden inderdaad de grote banken niet laten vallen, dat had echt problemen gegeven. Echter, we moeten nu dus zorgen dat die voortaan wel kunnen vallen, zou voor velen ook goed zijn, want de meeste die er werken zijn nog steeds er van overtuigd dat ze helemaal niets te verwijten was. Het was de markt…
Overigens moet je niet iedereen eruit gooien, want Roland, ook jij komt uit de oude markt qua leeftijd. Het kan wel, je moet het alleen geloven en ze het laten zien. Wat ik zie gebeuren is steeds meer zelfstandigen, dan gaan de mega winsten dus weg bij de bedrijven (loon wordt eerlijker verdeeld door zelfstandigen) en zullen veel bedrijven omvallen. Ik heb al jaren geleden voorspeld dat twee van de big 4 accountants (PWC, E&Y, Deloitte, KPMG) het jaar 2025 niet zullen halen. Daar moeten we dan niet treurig om zijn, dat moeten we toejuichen. Want mijn boekhoudster is veel beter dan enige accountant van een grote firma, kost me minder en is volgens mij veel gelukkiger met haar werk-privé balans.
zaterdag, 20 maart, 2010 at 21:11
Mooi verhaal, maar ik ben het niet met je eens dat we die organisaties nodig hebben. Tot op heden is geen enkel faillissement ooit onoverkomelijk geweest. We leven allemaal nog. We konden inderdaad de grote banken niet laten vallen, dat had echt problemen gegeven. Echter, we moeten nu dus zorgen dat die voortaan wel kunnen vallen, zou voor velen ook goed zijn, want de meeste die er werken zijn nog steeds er van overtuigd dat ze helemaal niets te verwijten was. Het was de markt…
Overigens moet je niet iedereen eruit gooien, want Roland, ook jij komt uit de oude markt qua leeftijd. Het kan wel, je moet het alleen geloven en ze het laten zien. Wat ik zie gebeuren is steeds meer zelfstandigen, dan gaan de mega winsten dus weg bij de bedrijven (loon wordt eerlijker verdeeld door zelfstandigen) en zullen veel bedrijven omvallen. Ik heb al jaren geleden voorspeld dat twee van de big 4 accountants (PWC, E&Y, Deloitte, KPMG) het jaar 2025 niet zullen halen. Daar moeten we dan niet treurig om zijn, dat moeten we toejuichen. Want mijn boekhoudster is veel beter dan enige accountant van een grote firma, kost me minder en is volgens mij veel gelukkiger met haar werk-privé balans.
woensdag, 4 augustus, 2010 at 12:16
Hoi Roland, nieuwe leiders, waaghalzen en jonge mensen die tegen de gevestigde orde ingaan zullen er altijd zijn en blijven. Waar het een halve eeuw geleden nog voornamelijk muzikanten (Elvis, Stones etc.) waren biedt het internet nu vooral kansen binnen het bedrijfsleven en ondernemerschap. Dat vind ik mooi om te zien.
Als ondernemer met een klein IT bedrijf (10 man) zie ik wel het verschil met het 'beklimmen van de corporate ladder' zoals enkele vrienden van mij op dit moment aan het doen zijn. De bedrijfscultuur stroomt langzaam door de aderen. Bij genoeg macht binnen de organisatie worden externe vrienden ingehuurd om het kennisniveau op peil te houden, echter worden deze veranderingen vaak niet door de organisatie zelf 'geademd'. De focus ligt vaak op ontwikkeling als medewerker en niet als persoon. Hier ligt volgens mij een gemiste kans. Als ik mij niet ontwikkel als persoon zal ook mijn bedrijf niet (snel) groeien; dit is in mijn situatie direct zichtbaar.
Een nieuwe leider hoeft naar mijn mening niet altijd tegen de gevestigde orde in te gaan, maar heeft wel andere overtuigingen en een ander denkpatroon en hiermee een directe positieve invloed op zijn omgeving. Dat deze binnen (sommige) grote organisaties minder aanwezig zijn kan ik mij goed voorstellen.
DeMetter.com – minding your business