Wel of geen happiness coach?

In het artikel een coachingsvrije werkplek op HRBase betoog ik dat bedrijven voorzichtig moeten zijn met het instellen van happiness coaches. Ik geef aan dat medewerkers het wel eens heel onprettig kunnen vinden het gevoel te hebben dat zij voortdurend gelukkig moeten zijn. Dit kan als een extra druk ervaren worden.

Ik sprak over mijn artikel met Evelien Veenman, Chief Happiness Officer bij Experius. Het boeiende aan Evelien is dat zij één van de eerste happiness officers in Nederland is. Zij ontving hiervoor de HR Talent of the Year Award.

Evelien Veenman herkent mijn twijfels over het nut en de noodzaak voor het instellen van happiness coaches. “Steeds meer bedrijven stellen zo’n coach in. Dit gebeurt lang niet altijd meer vanuit oprechte bedoelingen. Soms zien bedrijven het vooral als een gimmick waarmee je richting nieuwe medewerkers goed kunt scoren.”

Volgens Evelien Veenman kan het instellen van een happiness coach in het worst case scenario desastreuze gevolgen hebben. “Als je een happiness coach instelt, terwijl het waarden- en normenpatroon van de organisatie hier niet bij aansluit, dan kunnen medewerkers ernstig gedemotiveerd raken. Je kunt het vergelijken met het uitvoeren van een medewerkerstevredenheidsonderzoek waar je vervolgens niets mee doet. Bij medewerkers levert dit veel ontevreden gevoelens op.”

Net als Evelien Veenman ben ik van mening dat het instellen van een happiness coach pas toegevoegde waarde biedt als het overeenkomt met de feitelijke waarden- en normen die in de organisatie leven.

Pas je in je organisatie al verschillende instrumenten toe om het werkgeluk van medewerkers te bevorderen? Dan past een happiness coach hier heel goed bij. Is dit niet het geval? Ben dan voorzichtig met het instellen van een happiness coach. Je loopt dan namelijk eerder de kans dat het een averechts effect heeft.

Deze blog is eerder gepubliceerd op HRBase.